مصطفی را وعده کرد الطاف حق ** گر بمیری تو نمیرد این سبق

من کتاب و معجزه‌ت را رافعم ** بیش و کم‌کن را ز قرآن مانعم

من ترا اندر دو عالم حافظم ** طاعنان را از حدیثت رافضم

کس نتاند بیش و کم کردن درو ** تو به از من حافظی دیگر مجو 1200

رونقت را روز روز افزون کنم ** نام تو بر زر و بر نقره زنم

منبر و محراب سازم بهر تو ** در محبت قهر من شد قهر تو

نام تو از ترس پنهان می‌گوند ** چون نماز آرند پنهان می‌شوند

از هراس وترس کفار لعین ** دینت پنهان می‌شود زیر زمین

من مناره پر کنم آفاق را ** کور گردانم دو چشم عاق را 1205

چاکرانت شهرها گیرند و جاه ** دین تو گیرد ز ماهی تا به ماه

تا قیامت باقیش داریم ما ** تو مترس از نسخ دین ای مصطفی

ای رسول ما تو جادو نیستی ** صادقی هم‌خرقه‌ی موسیستی

هست قرآن مر تو را همچون عصا ** کفرها را در کشد چون اژدها

تو اگر در زیر خاکی خفته‌ای ** چون عصایش دان تو آنچ گفته‌ای 1210

قاصدان را بر عصایش دست نی ** تو بخسپ ای شه مبارک خفتنی

تن بخفته نور تو بر آسمان ** بهر پیکار تو زه کرده کمان

فلسفی و آنچ پوزش می‌کند ** قوس نورت تیردوزش می‌کند

آنچنان کرد و از آن افزون که گفت ** او بخفت و بخت و اقبالش نخفت

جان بابا چونک ساحر خواب شد ** کار او بی رونق و بی‌تاب شد 1215

هر دو بوسیدند گورش را و تفت ** تا بمصر از بهر آن پیگار زفت

چون به مصر از بهر آن کار آمدند ** طالب موسی و خانه‌ی او شدند

اتفاق افتاد کان روز ورود ** موسی اندر زیر نخلی خفته بود

پس نشان دادندشان مردم بدو ** که برو آن سوی نخلستان بجو

چون بیامد دید در خرمابنان ** خفته‌ای که بود بیدار جهان 1220

بهر نازش بسته او دو چشم سر ** عرش و فرشش جمله در زیر نظر