آنچنان کرد و از آن افزون که گفت ** او بخفت و بخت و اقبالش نخفت

جان بابا چونک ساحر خواب شد ** کار او بی رونق و بی‌تاب شد 1215

هر دو بوسیدند گورش را و تفت ** تا بمصر از بهر آن پیگار زفت

چون به مصر از بهر آن کار آمدند ** طالب موسی و خانه‌ی او شدند

اتفاق افتاد کان روز ورود ** موسی اندر زیر نخلی خفته بود

پس نشان دادندشان مردم بدو ** که برو آن سوی نخلستان بجو

چون بیامد دید در خرمابنان ** خفته‌ای که بود بیدار جهان 1220

بهر نازش بسته او دو چشم سر ** عرش و فرشش جمله در زیر نظر

ای بسا بیدارچشم و خفته‌دل ** خود چه بیند دید اهل آب و گل

آنک دل بیدار دارد چشم سر ** گر بخسپد بر گشاید صد بصر

گر تو اهل دل نه‌ای بیدار باش ** طالب دل باش و در پیکار باش

ور دلت بیدار شد می‌خسپ خوش ** نیست غایب ناظرت از هفت و شش 1225

گفت پیغامبر که خسپد چشم من ** لیک کی خسپد دلم اندر وسن

شاه بیدارست حارس خفته گیر ** جان فدای خفتگان دل‌بصیر

وصف بیداری دل ای معنوی ** در نگنجد در هزاران مثنوی

چون بدیدندش که خفتست او دراز ** بهر دزدی عصا کردند ساز

ساحران قصد عصا کردند زود ** کز پسش باید شدن وانگه ربود 1230

اندکی چون پیشتر کردند ساز ** اندر آمد آن عصا در اهتزاز

آنچنان بر خود بلرزید آن عصا ** کان دو بر جا خشک گشتند از وجا

بعد از آن شد اژدها و حمله کرد ** هر دوان بگریختند و روی‌زرد

رو در افتادن گرفتند از نهیب ** غلط غلطان منهزم در هر نشیب

پس یقینشان شد که هست از آسمان ** زانک می‌دیدند حد ساحران 1235

بعد از آن اطلاق و تبشان شد پدید ** کارشان تا نزع و جان کندن رسید

پس فرستادند مردی در زمان ** سوی موسی از برای عذر آن

کامتحان کردیم و ما را کی رسد ** امتحان تو اگر نبود حسد