ور بگوید در مثال صورتی ** بر همان صورت بچفسی ای فتی

بسته‌پایی چون گیا اندر زمین ** سر بجنبانی ببادی بی‌یقین 1280

لیک پایت نیست تا نقلی کنی ** یا مگر پا را ازین گل بر کنی

چون کنی پا را حیاتت زین گلست ** این حیاتت را روش بس مشکلست

چون حیات از حق بگیری ای روی ** پس شوی مستغنی از گل می‌روی

شیر خواره چون ز دایه بسکلد ** لوت‌خواره شد مرورا می‌هلد

بسته‌ی شیر زمینی چون حبوب ** جو فطام خویش از قوت القلوب 1285

حرف حکمت خور که شد نور ستیر ** ای تو نور بی‌حجب را ناپذیر

تا پذیرا گردی ای جان نور را ** تا ببینی بی‌حجب مستور را

چون ستاره سیر بر گردون کنی ** بلک بی گردون سفر بی‌چون کنی

آنچنان کز نیست در هست آمدی ** هین بگو چون آمدی مست آمدی

راههای آمدن یادت نماند ** لیک رمزی بر تو بر خواهیم خواند 1290

هوش را بگذار وانگه هوش‌دار ** گوش را بر بند وانگه گوش دار

نه نگویم زانک خامی تو هنوز ** در بهاری تو ندیدستی تموز

این جهان همچون درختست ای کرام ** ما برو چون میوه‌های نیم‌خام

سخت گیرد خامها مر شاخ را ** زانک در خامی نشاید کاخ را

چون بپخت و گشت شیرین لب‌گزان ** سست گیرد شاخها را بعد از آن 1295

چون از آن اقبال شیرین شد دهان ** سرد شد بر آدمی ملک جهان

سخت‌گیری و تعصب خامی است ** تا جنینی کار خون‌آشامی است

چیز دیگر ماند اما گفتنش ** با تو روح القدس گوید بی منش

نه تو گویی هم بگوش خویشتن ** نه من ونه غیرمن ای هم تو من

همچو آن وقتی که خواب اندر روی ** تو ز پیش خود به پیش خود شوی 1300

بشنوی از خویش و پنداری فلان ** با تو اندر خواب گفتست آن نهان

تو یکی تو نیستی ای خوش رفیق ** بلک گردونی ودریای عمیق

آن تو زفتت که آن نهصدتوست ** قلزمست وغرقه گاه صد توست