گفت من کی پند تو بشنوده‌ام ** که طمع کردی که من زین دوده‌ام

گفت من کی پند تو بشنوده‌ام ** که طمع کردی که من زین دوده‌ام 1315

خوش نیامد گفت تو هرگز مرا ** من بری‌ام از تو در هر دو سرا

هین مکن بابا که روز ناز نیست ** مر خدا را خویش وانباز نیست

تا کنون کردی واین دم نازکیست ** اندرین درگاه گیرا ناز کیست

لم یلد لم یولدست او از قدم ** نه پدر دارد نه فرزند و نه عم

ناز فرزندان کجا خواهد کشید ** ناز بابایان کجا خواهد شنید 1320

نیستم مولود پیراکم بناز ** نیستم والد جوانا کم گراز

نیستم شوهر نیم من شهوتی ** ناز را بگذار اینجا ای ستی

جز خضوع و بندگی و اضطرار ** اندرین حضرت ندارد اعتبار

گفت بابا سالها این گفته‌ای ** باز می‌گویی بجهل آشفته‌ای

چند ازینها گفته‌ای با هرکسی ** تا جواب سرد بشنودی بسی 1325

این دم سرد تو در گوشم نرفت ** خاصه اکنون که شدم دانا و زفت

گفت بابا چه زیان دارد اگر ** بشنوی یکبار تو پند پدر

همچنین می‌گفت او پند لطیف ** همچنان می‌گفت او دفع عنیف

نه پدر از نصح کنعان سیر شد ** نه دمی در گوش آن ادبیر شد

اندرین گفتن بدند و موج تیز ** بر سر کنعان زد وشد ریز ریز 1330

نوح گفت ای پادشاه بردبار ** مر مرا خر مرد و سیلت برد بار

وعده کردی مر مرا تو بارها ** که بیابد اهلت از طوفان رها

دل نهادم بر امیدت من سلیم ** پس چرا بربود سیل از من گلیم

گفت او از اهل و خویشانت نبود ** خود ندیدی تو سپیدی او کبود

چونک دندان تو کرمش در فتاد ** نیست دندان بر کنش ای اوستاد 1335

تا که باقی تن نگردد زار ازو ** گرچه بود آن تو شو بیزار ازو

گفت بیزارم ز غیر ذات تو ** غیر نبود آنک او شد مات تو

تو همی دانی که چونم با تو من ** بیست چندانم که با باران چمن

زنده از تو شاد از تو عایلی ** مغتذی بی واسطه و بی حایلی