زشتی خط زشتی نقاش نیست ** بلک از وی زشت را بنمودنیست

قوت نقاش باشد آنک او ** هم تواند زشت کردن هم نکو

گر کشانم بحث این را من بساز ** تا سال و تا جواب آید دراز

ذوق نکته‌ی عشق از من می‌رود ** نقش خدمت نقش دیگر می‌شود 1375

مثل در بیان آنک حیرت مانع بحث و فکرتست

آن یکی مرد دومو آمد شتاب ** پیش یک آیینه دار مستطاب

گفت از ریشم سپیدی کن جدا ** که عروس نو گزیدم ای فتی

ریش او ببرید و کل پیشش نهاد ** گفت تو بگزین مرا کاری فتاد

این سال وآن جوابست آن گزین ** که سر اینها ندارد درد دین

آن یکی زد سیلیی مر زید را ** حمله کرد او هم برای کید را 1380

گفت سیلی‌زن سالت می‌کنم ** پس جوابم گوی وانگه می‌زنم

بر قفای تو زدم آمد طراق ** یک سالی دارم اینجا در وفاق

این طراق از دست من بودست یا ** از قفاگاه تو ای فخر کیا

گفت از درد این فراغت نیستم ** که درین فکر و تفکر بیستم

تو که بی‌دردی همی اندیش این ** نیست صاحب‌درد را این فکر هین 1385

حکایت

در صحابه کم بدی حافظ کسی ** گرچه شوقی بود جانشان را بسی

زانک چون مغزش در آگند و رسید ** پوستها شد بس رقیق و واکفید

قشر جوز و فستق و بادام هم ** مغز چون آگندشان شد پوست کم

مغز علم افزود کم شد پوستش ** زانک عاشق را بسوزد دوستش

وصف مطلوبی چو ضد طالبیست ** وحی و برق نور سوزنده‌ی نبیست 1390

چون تجلی کرد اوصاف قدیم ** پس بسوزد وصف حادث را گلیم

ربع قرآن هر که را محفوظ بود ** جل فینا از صحابه می‌شنود

جمع صورت با چنین معنی ژرف ** نیست ممکن جز ز سلطانی شگرف

در چنین مستی مراعات ادب ** خود نباشد ور بود باشد عجب

اندر استغنا مراعات نیاز ** جمع ضدینست چون گرد و دراز 1395

خود عصا معشوق عمیان می‌بود ** کور خود صندوق قرآن می‌بود