این سال وآن جوابست آن گزین ** که سر اینها ندارد درد دین

آن یکی زد سیلیی مر زید را ** حمله کرد او هم برای کید را 1380

گفت سیلی‌زن سالت می‌کنم ** پس جوابم گوی وانگه می‌زنم

بر قفای تو زدم آمد طراق ** یک سالی دارم اینجا در وفاق

این طراق از دست من بودست یا ** از قفاگاه تو ای فخر کیا

گفت از درد این فراغت نیستم ** که درین فکر و تفکر بیستم

تو که بی‌دردی همی اندیش این ** نیست صاحب‌درد را این فکر هین 1385

حکایت

در صحابه کم بدی حافظ کسی ** گرچه شوقی بود جانشان را بسی

زانک چون مغزش در آگند و رسید ** پوستها شد بس رقیق و واکفید

قشر جوز و فستق و بادام هم ** مغز چون آگندشان شد پوست کم

مغز علم افزود کم شد پوستش ** زانک عاشق را بسوزد دوستش

وصف مطلوبی چو ضد طالبیست ** وحی و برق نور سوزنده‌ی نبیست 1390

چون تجلی کرد اوصاف قدیم ** پس بسوزد وصف حادث را گلیم

ربع قرآن هر که را محفوظ بود ** جل فینا از صحابه می‌شنود

جمع صورت با چنین معنی ژرف ** نیست ممکن جز ز سلطانی شگرف

در چنین مستی مراعات ادب ** خود نباشد ور بود باشد عجب

اندر استغنا مراعات نیاز ** جمع ضدینست چون گرد و دراز 1395

خود عصا معشوق عمیان می‌بود ** کور خود صندوق قرآن می‌بود

گفت کوران خود صنادیقند پر ** از حروف مصحف و ذکر و نذر

باز صندوقی پر از قرآن به است ** زانک صندوقی بود خالی بدست

باز صندوقی که خالی شد ز بار ** به ز صندوقی که پر موشست و مار

حاصل اندر وصل چون افتاد مرد ** گشت دلاله به پیش مرد سرد 1400

چون به مطلوبت رسیدی ای ملیح ** شد طلب کاری علم اکنون قبیح

چون شدی بر بامهای آسمان ** سرد باشد جست وجوی نردبان

جز برای یاری و تعلیم غیر ** سرد باشد راه خیر از بعد خیر