خود عصا معشوق عمیان می‌بود ** کور خود صندوق قرآن می‌بود

گفت کوران خود صنادیقند پر ** از حروف مصحف و ذکر و نذر

باز صندوقی پر از قرآن به است ** زانک صندوقی بود خالی بدست

باز صندوقی که خالی شد ز بار ** به ز صندوقی که پر موشست و مار

حاصل اندر وصل چون افتاد مرد ** گشت دلاله به پیش مرد سرد 1400

چون به مطلوبت رسیدی ای ملیح ** شد طلب کاری علم اکنون قبیح

چون شدی بر بامهای آسمان ** سرد باشد جست وجوی نردبان

جز برای یاری و تعلیم غیر ** سرد باشد راه خیر از بعد خیر

آینه‌ی روشن که شد صاف و ملی ** جهل باشد بر نهادن صیقلی

پیش سلطان خوش نشسته در قبول ** زشت باشد جستن نامه و رسول 1405

داستان مشغول شدن عاشقی به عشق‌نامه خواندن و مطالعه کردن عشق‌نامه درحضور معشوق خویش و معشوق آن را ناپسند داشتن کی طلب الدلیل عند حضور المدلول قبیح والاشتغال بالعلم بعد الوصول الی المعلوم مذموم

آن یکی را یار پیش خود نشاند ** نامه بیرون کرد و پیش یار خواند

بیتها در نامه و مدح و ثنا ** زاری و مسکینی و بس لابه‌ها

گفت معشوق این اگر بهر منست ** گاه وصل این عمر ضایع کردنست

من به پیشت حاضر و تو نامه خوان ** نیست این باری نشان عاشقان

گفت اینجا حاضری اما ولیک ** من نمی‌یایم نصیب خویش نیک 1410

آنچ می‌دیدم ز تو پارینه سال ** نیست این دم گرچه می‌بینم وصال

من ازین چشمه زلالی خورده‌ام ** دیده و دل ز آب تازه کرده‌ام

چشمه می‌بینم ولیکن آب نی ** راه آبم را مگر زد ره‌زنی

گفت پس من نیستم معشوق تو ** من به بلغار و مرادت در قتو

عاشقی تو بر من و بر حالتی ** حالت اندر دست نبود یا فتی 1415

پس نیم کلی مطلوب تو من ** جزو مقصودم ترا اندرز من

خانه‌ی معشوقه‌ام معشوق نی ** عشق بر نقدست بر صندوق نی

هست معشوق آنک او یکتو بود ** مبتدا و منتهاات او بود

چون بیابی‌اش نمانی منتظر ** هم هویدا او بود هم نیز سر

میر احوالست نه موقوف حال ** بنده‌ی آن ماه باشد ماه و سال 1420