این طلب همچون خروسی در صیاح ** می‌زند نعره که می‌آید صباح

گرچه آلت نیستت تو می‌طلب ** نیست آلت حاجت اندر راه رب 1445

هر که را بینی طلب‌کار ای پسر ** یار او شو پیش او انداز سر

کز جوار طالبان طالب شوی ** وز ظلال غالبان غالب شوی

گر یکی موری سلیمانی بجست ** منگر اندر جستن او سست سست

هرچه داری تو ز مال و پیشه‌ای ** نه طلب بود اول و اندیشه‌ای

حکایت آن شخص کی در عهد داود شب و روز دعا می‌کرد کی مرا روزی حلال ده بی رنج

آن یکی در عهد داوود نبی ** نزد هر دانا و پیش هر غبی 1450

این دعا می‌کرد دایم کای خدا ** ثروتی بی رنج روزی کن مرا

چون مرا تو آفریدی کاهلی ** زخم‌خواری سست‌جنبی منبلی

بر خران پشت‌ریش بی‌مراد ** بار اسپان و استران نتوان نهاد

کاهلم چون آفریدی ای ملی ** روزیم ده هم ز راه کاهلی

کاهلم من سایه‌ی خسپم در وجود ** خفتم اندر سایه‌ی این فضل و جود 1455

کاهلان و سایه‌خسپان را مگر ** روزیی بنوشته‌ای نوعی دگر

هر که را پایست جوید روزیی ** هر که را پا نیست کن دلسوزیی

رزق را می‌ران به سوی آن حزین ** ابر را باران به سوی هر زمین

چون زمین را پا نباشد جود تو ** ابر را راند به سوی او دوتو

طفل را چون پا نباشد مادرش ** آید و ریزد وظیفه بر سرش 1460

روزیی خواهم بناگه بی تعب ** که ندارم من ز کوشش جز طلب

مدت بسیار می‌کرد این دعا ** روز تا شب شب همه شب تا ضحی

خلق می‌خندید بر گفتار او ** بر طمع‌خامی و بر بیگار او

که چه می‌گوید عجب این سست‌ریش ** یا کسی دادست بنگ بیهشیش

راه روزی کسب و رنجست و تعب ** هر کسی را پیشه‌ای داد و طلب 1465

اطلبوا الارزاق فی اسبابها ** ادخلو الاوطان من ابوابها

شاه و سلطان و رسول حق کنون ** هست داود نبی ذو فنون

با چنان عزی و نازی کاندروست ** که گزیدستش عنایتهای دوست