تجربه و تعلیم بیش و کم کند ** تا یکی را از یکی اعلم کند

باطلست این زانک رای کودکی ** که ندارد تجربه در مسلکی

بر دمید اندیشه‌ای زان طفل خرد ** پیر با صد تجربه بویی نبرد

خود فزون آن به که آن از فطرتست ** تا ز افزونی که جهد و فکرتست

تو بگو داده‌ی خدا بهتر بود ** یاکه لنگی راهوارانه رود 1545

در وهم افکندن کودکان اوستاد را

روز گشت و آمدند آن کودکان ** بر همین فکرت ز خانه تا دکان

جمله استادند بیرون منتظر ** تا درآید اول آن یار مصر

زانک منبع او بدست این رای را ** سر امام آید همیشه پای را

ای مقلد تو مجو بیشی بر آن ** کو بود منبع ز نور آسمان

او در آمد گفت استا را سلام ** خیر باشد رنگ رویت زردفام 1550

گفت استا نیست رنجی مر مرا ** تو برو بنشین مگو یاوه هلا

نفی کرد اما غبار وهم بد ** اندکی اندر دلش ناگاه زد

اندر آمد دیگری گفت این چنین ** اندکی آن وهم افزون شد بدین

همچنین تا وهم او قوت گرفت ** ماند اندر حال خود بس در شگفت

بیمار شدن فرعون هم به وهم از تعظیم خلقان

سجده‌ی خلق از زن و از طفل و مرد ** زد دل فرعون را رنجور کرد 1555

گفتن هریک خداوند و ملک ** آنچنان کردش ز وهمی منهتک

که به دعوی الهی شد دلیر ** اژدها گشت و نمی‌شد هیچ سیر

عقل جزوی آفتش وهمست و ظن ** زانک در ظلمات شد او را وطن

بر زمین گر نیم گز راهی بود ** آدمی بی وهم آمن می‌رود

بر سر دیوار عالی گر روی ** گر دو گز عرضش بود کژ می‌شوی 1560

بلک می‌افتی ز لرزه‌ی دل به وهم ** ترس وهمی را نکو بنگر بفهم

رنجور شدن اوستاد به وهم

گشت استا سست از وهم و ز بیم ** بر جهید و می‌کشانید او گلیم

خشمگین با زن که مهر اوست سست ** من بدین حالم نپرسید و نجست

خود مرا آگه نکرد از رنگ من ** قصد دارد تا رهد از ننگ من

او به حسن و جلوه‌ی خود مست گشت ** بی‌خبر کز بام افتادم چو طشت 1565