قسم من بود این ترا کردم حلال ** تو ندانستی ترا نبود وبال

و آنک او دانست او فرمان‌رواست ** با خدا سامان پیچیدن کجاست

ای بسا مرغی پریده دانه‌جو ** که بریده حلق او هم حلق او

ای بسا مرغی ز معده وز مغص ** بر کنار بام محبوس قفص

ای بسا ماهی در آب دوردست ** گشته از حرص گلو ماخوذ شست 1695

ای بسا مستور در پرده بده ** شومی فرج و گلو رسوا شده

ای بسا قاضی حبر نیک‌خو ** از گلو و رشوتی او زردرو

بلک در هاروت و ماروت آن شراب ** از عروج چرخشان شد سد باب

با یزید از بهر این کرد احتراز ** دید در خود کاهلی اندر نماز

از سبب اندیشه کرد آن ذو لباب ** دید علت خوردن بسیار از آب 1700

گفت تا سالی نخواهم خورد آب ** آنچنان کرد و خدایش داد تاب

این کمینه جهد او بد بهر دین ** گشت او سلطان و قطب العارفین

چون بریده شد برای حلق دست ** مرد زاهد را در شکوی ببست

شیخ اقطع گشت نامش پیش خلق ** کرد معروفش بدین آفات حلق

کرامات شیخ اقطع و زنبیل بافتن او بدو دست

در عریش او را یکی زایر بیافت ** کو بهر دو دست می زنبیل بافت 1705

گفت او را ای عدو جان خویش ** در عریشم آمده سر کرده پیش

این چراکردی شتاب اندر سباق ** گفت از افراط مهر و اشتیاق

پس تبسم کرد و گفت اکنون بیا ** لیک مخفی دار این را ای کیا

تا نمیرم من مگو این با کسی ** نه قرینی نه حبیبی نه خسی

بعد از آن قومی دگر از روزنش ** مطلع گشتند بر بافیدنش 1710

گفت حکمت را تو دانی کردگار ** من کنم پنهان تو کردی آشکار

آمد الهامش که یکچندی بدند ** که درین غم بر تو منکر می‌شدند

که مگر سالوس بود او در طریق ** که خدا رسواش کرد اندر فریق

من نخواهم کان رمه کافر شوند ** در ضلالت در گمان بد روند

این کرامت را بکردیم آشکار ** که دهیمت دست اندر وقت کار 1715