کین چه شاید بود وا پرسم ازو ** که چه می‌سازی ز حلقه تو بتو

کین چه شاید بود وا پرسم ازو ** که چه می‌سازی ز حلقه تو بتو 1845

باز با خود گفت صبر اولیترست ** صبر تا مقصود زوتر رهبرست

چون نپرسی زودتر کشفت شود ** مرغ صبر از جمله پران‌تر بود

ور بپرسی دیرتر حاصل شود ** سهل از بی صبریت مشکل شود

چونک لقمان تن بزد هم در زمان ** شد تمام از صنعت داود آن

پس زره سازید و در پوشید او ** پیش لقمان کریم صبرخو 1850

گفت این نیکو لباسست ای فتی ** درمصاف و جنگ دفع زخم را

گفت لقمان صبر هم نیکو دمیست ** که پناه و دافع هر جا غمیست

صبر را با حق قرین کرد ای فلان ** آخر والعصر را آگه بخوان

صد هزاران کیمیا حق آفرید ** کیمیایی همچو صبر آدم ندید

بقیه‌ی حکایت نابینا و مصحف

مرد مهمان صبرکرد و ناگهان ** کشف گشتش حال مشکل در زمان 1855

نیم‌شب آواز قرآن را شنید ** جست از خواب آن عجایب را بدید

که ز مصحف کور می‌خواندی درست ** گشت بی‌صبر و ازو آن حال جست

گفت آیا ای عجب با چشم کور ** چون همی‌خوانی همی‌بینی سطور

آنچ می‌خوانی بر آن افتاده‌ای ** دست را بر حرف آن بنهاده‌ای

اصبعت در سیر پیدا می‌کند ** که نظر بر حرف داری مستند 1860

گفت ای گشته ز جهل تن جدا ** این عجب می‌داری از صنع خدا

من ز حق در خواستم کای مستعان ** بر قرائت من حریصم همچو جان

نیستم حافظ مرا نوری بده ** در دو دیده وقت خواندن بی‌گره

باز ده دو دیده‌ام را آن زمان ** که بگیرم مصحف و خوانم عیان

آمد از حضرت ندا کای مرد کار ** ای بهر رنجی به ما اومیدوار 1865

حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ

هر زمان که قصد خواندن باشدت ** یا ز مصحفها قرائت بایدت

من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا

همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن