نور شعله‌ی هر یکی شمعی از آن ** بر شده خوش تا عنان آسمان

خیره گشتم خیرگی هم خیره گشت ** موج حیرت عقل را از سر گذشت

این چگونه شمعها افروختست ** کین دو دیده‌ی خلق ازینها دوختست

خلق جویان چراغی گشته بود ** پیش آن شمعی که بر مه می‌فزود

چشم‌بندی بد عجب بر دیده‌ها ** بندشان می‌کرد یهدی من یشا 1990

شدن آن هفت شمع بر مثال یک شمع

باز می‌دیدم که می‌شد هفت یک ** می‌شکافد نور او جیب فلک

باز آن یک بار دیگر هفت شد ** مستی و حیرانی من زفت شد

اتصالاتی میان شمعها ** که نیاید بر زبان و گفت ما

آنک یک دیدن کند ادارک آن ** سالها نتوان نمودن از زبان

آنک یک دم بیندش ادراک هوش ** سالها نتوان شنودن آن بگوش 1995

چونک پایانی ندارد رو الیک ** زانک لا احصی ثناء ما علیک

پیشتر رفتم دوان کان شمعها ** تا چه چیزست از نشان کبریا

می‌شدم بی خویش و مدهوش و خراب ** تا بیفتادم ز تعجیل و شتاب

ساعتی بی‌هوش و بی‌عقل اندرین ** اوفتادم بر سر خاک زمین

باز با هوش آمدم برخاستم ** در روش گویی نه سر نه پاستم 2000

نمودن آن شمعها در نظر هفت مرد

هفت شمع اندر نظر شد هفت مرد ** نورشان می‌شد به سقف لاژورد

پیش آن انوار نور روز درد ** از صلابت نورها را می‌سترد

باز شدن آن شمعها هفت درخت

باز هر یک مرد شد شکل درخت ** چشمم از سبزی ایشان نیکبخت

زانبهی برگ پیدا نیست شاخ ** برگ هم گم گشته از میوه‌ی فراخ

هر درختی شاخ بر سدره زده ** سدره چه بود از خلا بیرون شده 2005

بیخ هر یک رفته در قعر زمین ** زیرتر از گاو و ماهی بد یقین

بیخشان از شاخ خندان‌روی‌تر ** عقل از آن اشکالشان زیر و زبر

میوه‌ای که بر شکافیدی ز زور ** همچو آب از میوه جستی برق نور

مخفی بودن آن درختان ازچشم خلق

این عجب‌تر که بریشان می‌گذشت ** صد هزاران خلق از صحرا و دشت

ز آرزوی سایه جان می‌باختند ** از گلیمی سایه‌بان می‌ساختند 2010