درتحیر ماندم کین قوم را ** چون بپوشانید حق بر چشم ما

Allah, bunları nasıl oldu da benim gözümden gizledi? Şaşırdım kaldım.

آنچنان پنهان شدند از چشم او ** مثل غوطه‌ی ماهیان در آب جو

Onlar, balıklar nasıl dereye dalar, kaybolursa Dekukî’nin gözünden öyle kayboldular. Öyle gizlendiler.

سالها درحسرت ایشان بماند ** عمرها در شوق ایشان اشک راند 2295

Yıllarca onların hasretiyle yandı, ömürlerce iştiyaklarından gözyaşı döktü.

تو بگویی مرد حق اندر نظر ** کی در آرد با خدا ذکر بشر

Ama sen dersin ki Allah eri Allah’a erişmişken nasıl olur da insanı anar?

خر ازین می‌خسپد اینجا ای فلان ** که بشر دیدی تو ایشان را نه جان

A adam, bu suale karşı ancak eşek kakılır kalır. Sen, onların can olduklarını görmedin, onları insan suretinde gördün.

کار ازین ویران شدست ای مرد خام ** که بشر دیدی مر ایشان را چو عام

Ey hamhalat, işte iş bu yüzden harap oldu ya… Onları, alelâde adamlara uydun da insan gördün!

تو همان دیدی که ابلیس لعین ** گفت من از آتشم آدم ز طین

İblis de “Ben ateşten yaratıldım, Âdem topraktan” dedi. İşte sen de onları, İblis’in Âdem’i gördüğü gibi gördün.

چشم ابلیسانه را یک دم ببند ** چند بینی صورت آخر چند چند 2300

O iblis gözünü bir an olsun yum; ne vakte kadar suret görüp duracaksın, ne vakte kadar, ne vakte kadar?

ای دقوقی با دو چشم همچو جو ** هین مبر اومید ایشان را بجو

Ey Dekukî, ırmak gibi yaşlar döken gözlerinle onları ara, gafil olma, ümidini kesme!

هین بجو که رکن دولت جستن است ** هر گشادی در دل اندر بستن است

Gafil olma, ara… Ara ki devlet, aramaktadır. Gönle gelen her ferah, bir sıkıntıya bağlıdır.

از همه کار جهان پرداخته ** کو و کو می‌گو بجان چون فاخته

Âlemin bütün işlerini bırak da canla başla üveyk kuşu gibi “kû, kû – nerede, nerede” de!

نیک بنگر اندرین ای محتجب ** که دعا را بست حق در استجب

Ey perde altında kalan iyi dikkat et, Allah “Dua edin, beni çağırın… Size icabet edeyim” dedi, icabetin şartı bile duadır.

هر که را دل پاک شد از اعتلال ** آن دعااش می‌رود تا ذوالجلال 2305

Kimin gönlü illetlerden arınmışsa onun duası ululuk sahibi Allah’a kadar varır, makbul olur.

باز شرح کردن حکایت آن طالب روزی حلال بی کسب و رنج در عهد داود علیه السلام و مستجاب شدن دعای او

Davud aleyhisselâm zamanında çalışmadan, eziyet çekmeden helâl rızık elde etmek isteyen kişi ve duasının kabul olması

یادم آمد آن حکایت کان فقیر ** روز و شب می‌کرد افغان و نفیر

Hatırıma yine o hikâye geldi. O yoksul adam, gece gündüz feryat etmekte,

وز خدا می‌خواست روزی حلال ** بی شکار و رنج و کسب و انتقال

Allah’tan eziyetsiz, zahmetsiz, çalışmadan kazanmadan helâl rızık istemekteydi.

پیش ازین گفتیم بعضی حال او ** لیک تعویق آمد و شد پنج‌تو

Bundan önce onun bazı hallerini söylemiştik. Fakat araya başka şeyler girdi, bu hikâye de öylece kaldı gitti.

هم بگوییمش کجا خواهد گریخت ** چون ز ابر فضل حق حکمت بریخت

Şimdi onun hali neye vardı; Allah’ın lütuf ve ihsan bulutundan hikmet yağmuru yağınca o yoksul ne oldu?

صاحب گاوش بدید و گفت هین ** ای بظلمت گاو من گشته رهین 2310

Öküzün sahibi onu görüp “Ey karanlıkta benim öküzümü aşıran, borçlusun bana sen.

هین چراکشتی بگو گاو مرا ** ابله طرار انصاف اندر آ

Neden benim öküzümü kestin be ahmak hilebaz, nerede insafın?” dedi.

گفت من روزی ز حق می‌خواستم ** قبله را از لابه می‌آراستم

Adam, “Ben Allah’tan rızık istiyor, kıbleyi niyazımla bezeyip duruyorum.

آن دعای کهنه‌ام شد مستجاب ** روزی من بود کشتم نک جواب

Zamanlarca edip durduğum dua kabul edildi. O, benim rızkımdı, tutup kestim, işte sana cevap” dediyse de

او ز خشم آمد گریبانش گرفت ** چند مشتی زد به رویش ناشکفت

Öküz sahibi yakasına sarıldı, sabredemedi, yüzüne de birkaç sille vurdu.

رفتن هر دو خصم نزد داود علیه السلام

Her iki düşmanın da Davud Peygamber aleyhisselâm’ın yanına gitmesi

می‌کشیدش تا به داود نبی ** که بیا ای ظالم گیج غبی 2315

Çeke çeke Davud Peygamber’in yanına kadar götürdü. “ Gel bakalım zalim ahmak.

حجت بارد رها کن ای دغا ** عقل در تن آور و با خویش آ

Saçma sapan lâfları bırak azgın herif. Aklını başına al, kendine gel!

این چه می‌گویی دعا چه بود مخند ** بر سر و و ریش من و خویش ای لوند

Bu ne çeşit dua? Âlemi bana da güldürme, kendini de maskara etme!” diyordu.