رو که فرزندان تو با جفت تو ** بندگان او شدند افزون مگو

Yürü çocukların da onun kulu, kölesidir, karın da! Artık fazla söylenme!”

سنگ بر سینه همی‌زد با دو دست ** می‌دوید از جهل خود بالا و پست

Davacı iki eline taş almış, göğsünü dövmekte, bilgisizliğinden, bir aşağı, bir yukarı gidip gelmekteydi.

خلق هم اندر ملامت آمدند ** کز ضمیر کار او غافل بدند

Halk da Davud’u kınamaya başladı. Davacının gönlünde ne var, bilmiyorlardı ki,

ظالم از مظلوم کی داند کسی ** کو بود سخره‌ی هوا همچون خسی

Bir insan, saman çöpü gibi havaya kapılmış, maskara olmuşsa zalimi mazlumdan nasıl fark edebilir?

ظالم از مظلوم آنکس پی برد ** کو سر نفس ظلوم خود برد 2435

Zalimi mazlumdan ayırt eden, zulümkâr nefsinin boynunu vurmuş kişidir.

ورنه آن ظالم که نفس است از درون ** خصم هر مظلوم باشد از جنون

Yoksa içten içe nefse zebun olan kişi, deliliğinden mazlumlara düşman kesilir.

سگ هماره حمله بر مسکین کند ** تا تواند زخم بر مسکین زند

Köpek, daima yoksula, âcize saldırır, fırsat bulursa ısırır da.

شرم شیران راست نه سگ را بدان ** که نگیرد صید از همسایگان

Komşularından av kapmak aslanlara göre ayıptır, köpeklere değil,

عامه‌ی مظلوم‌کش ظالم‌پرست ** از کمین سگشان سوی داود جست

Zalime tapan, mazlumu öldüren kişilerin hepsi de pusudan çıkarak köpekçesine saldırdılar.

روی در داود کردند آن فریق ** کای نبی مجتبی بر ما شفیق 2440

Davud’a yüz tutup “Ey seçilmiş Peygamber, ey bize şefkatli zat,

این نشاید از تو کین ظلمیست فاش ** قهر کردی بی‌گناهی را بلاش

Bu sana yakışmaz, çünkü apaçık bir zulüm bu. Bir suçsuzu, hiçbir kabahati yokken kahrettin” dediler.

عزم کردن داود علیه السلام به خواندن خلق بدان صحرا کی راز آشکارا کند و حجتها را همه قطع کند

Davud Aleyhisselâm’ın, bu gizli şeyi meydana çıkarıp apaşikâr göstermek ve getirilen delilleri çürütmek üzere halkı ovaya çağırması

گفت ای یاران زمان آن رسید ** کان سر مکتوم او گردد پدید

Davut dedi ki: “Dostlar, gayri o gizli şeyin meydana çıkması zamanı geldi.

جمله برخیزید تا بیرون رویم ** تا بر آن سر نهان واقف شویم

Hepiniz kalkın da şehirden dışarıya çıkalım, o gizli sırrı öğrenelim.

در فلان صحرا درختی هست زفت ** شاخهااش انبه و بسیار و چفت

Filân ovada büyük bir ağaç vardır, dalları gürdür, çoktur, birbirleriyle birleşmişlerdir.

سخت راسخ خیمه‌گاه و میخ او ** بوی خون می‌آیدم از بیخ او 2445

Kol budak salıvermiş, geniş bir yeri kaplamıştır, kökü de yere yayılmıştır. İşte o ağacın kökünden bana kan kokusu geliyor.

خون شدست اندر بن آن خوش درخت ** خواجه راکشتست این منحوس‌بخت

O güzel ağacın kökünde kan var. Bu kötü talihli herif, onun altında efendisini öldürmüştür.

تا کنون حلم خدا پوشید آن ** آخر از ناشکری آن قلتبان

Allah’ın hilmi, bunu şimdiye kadar örttü. Fakat bu kaltaban, buna hiç şükretmedi.

که عیال خواجه را روزی ندید ** نه بنوروز و نه موسمهای عید

Efendisinin çoluğuna, çocuğuna ne nevruzlarda bir şey verdi, ne bayramlarda,

بی‌نوایان را به یک لقمه نجست ** یاد ناورد او ز حقهای نخست

O yoksulların, o muhtaç biçarelerin hallerini, hatırlarını bir lokmayla olsun arayıp sormadı, eski hakları aklına bile getirmedi.

تا کنون از بهر یک گاو این لعین ** می‌زند فرزند او را در زمین 2450

Bu melun herif şimdi de bir öküz için onun oğlunu yere vuruyor.

او بخود برداشت پرده از گناه ** ورنه می‌پوشید جرمش را اله

Günahının perdesini kendi kaldırıyor, yoksa Allah, suçunu örtüyordu.

کافر و فاسق درین دور گزند ** پرده خود را بخود بر می‌درند

Bu kötü zamanede kâfir olsun, fasik olsun… Herkes, kendi perdesini kendi yırtar.

ظلم مستورست در اسرار جان ** می‌نهد ظالم بپیش مردمان

Zulüm, can sırları arasında gizli kalır, fakat onu halkın önüne koyan zalimdir.

که ببینیدم که دارم شاخها ** گاو دوزخ را ببینید از ملا

Hele bakın, benim boynuzlarım var, şu âlemde cehennem öküzünü bir görün diye kendisini kendisi gösterir!”

گواهی دادن دست و پا و زبان بر سر ظالم هم در دنیا

Zalimin eliyle ayağının dünyada da zalimin sırrına şahadet etmesi

پس همینجا دست و پایت در گزند ** بر ضمیر تو گواهی می‌دهند 2455

Elin, ayağın, içinde sakladığın şeye bu âlemde de şahadet eder.