ظالم از مظلوم آنکس پی برد ** کو سر نفس ظلوم خود برد

ظالم از مظلوم آنکس پی برد ** کو سر نفس ظلوم خود برد 2435

ورنه آن ظالم که نفس است از درون ** خصم هر مظلوم باشد از جنون

سگ هماره حمله بر مسکین کند ** تا تواند زخم بر مسکین زند

شرم شیران راست نه سگ را بدان ** که نگیرد صید از همسایگان

عامه‌ی مظلوم‌کش ظالم‌پرست ** از کمین سگشان سوی داود جست

روی در داود کردند آن فریق ** کای نبی مجتبی بر ما شفیق 2440

این نشاید از تو کین ظلمیست فاش ** قهر کردی بی‌گناهی را بلاش

عزم کردن داود علیه السلام به خواندن خلق بدان صحرا کی راز آشکارا کند و حجتها را همه قطع کند

گفت ای یاران زمان آن رسید ** کان سر مکتوم او گردد پدید

جمله برخیزید تا بیرون رویم ** تا بر آن سر نهان واقف شویم

در فلان صحرا درختی هست زفت ** شاخهااش انبه و بسیار و چفت

سخت راسخ خیمه‌گاه و میخ او ** بوی خون می‌آیدم از بیخ او 2445

خون شدست اندر بن آن خوش درخت ** خواجه راکشتست این منحوس‌بخت

تا کنون حلم خدا پوشید آن ** آخر از ناشکری آن قلتبان

که عیال خواجه را روزی ندید ** نه بنوروز و نه موسمهای عید

بی‌نوایان را به یک لقمه نجست ** یاد ناورد او ز حقهای نخست

تا کنون از بهر یک گاو این لعین ** می‌زند فرزند او را در زمین 2450

او بخود برداشت پرده از گناه ** ورنه می‌پوشید جرمش را اله

کافر و فاسق درین دور گزند ** پرده خود را بخود بر می‌درند

ظلم مستورست در اسرار جان ** می‌نهد ظالم بپیش مردمان

که ببینیدم که دارم شاخها ** گاو دوزخ را ببینید از ملا

گواهی دادن دست و پا و زبان بر سر ظالم هم در دنیا

پس همینجا دست و پایت در گزند ** بر ضمیر تو گواهی می‌دهند 2455

چون موکل می‌شود برتو ضمیر ** که بگو تو اعتقادت وا مگیر

خاصه در هنگام خشم و گفت و گو ** می‌کند ظاهر سرت را مو بمو

چون موکل می‌شود ظلم و جفا ** که هویدا کن مرا ای دست و پا

چون همی‌گیرد گواه سر لگام ** خاصه وقت جوش و خشم و انتقام