گر خطا کشتم دیت بر عاقله‌ست ** عاقله‌ی جانم تو بودی از الست

گر خطا کشتم دیت بر عاقله‌ست ** عاقله‌ی جانم تو بودی از الست 2470

سنگ می‌ندهد به استغفار در ** این بود انصاف نفس ای جان حر

برون رفتن به سوی آن درخت

چون برون رفتند سوی آن درخت ** گفت دستش را سپس بندید سخت

تا گناه و جرم او پیدا کنم ** تا لوای عدل بر صحرا زنم

گفت ای سگ جد او را کشته‌ای ** تو غلامی خواجه زین رو گشته‌ای

خواجه را کشتی و بردی مال او ** کرد یزدان آشکارا حال او 2475

آن زنت او را کنیزک بوده است ** با همین خواجه جفا بنموده است

هر چه زو زایید ماده یا که نر ** ملک وارث باشد آنها سر بسر

تو غلامی کسب و کارت ملک اوست ** شرع جستی شرع بستان رو نکوست

خواجه را کشتی باستم زار زار ** هم برینجا خواجه گویان زینهار

کارد از اشتاب کردی زیر خاک ** از خیالی که بدیدی سهمناک 2480

نک سرش با کارد در زیر زمین ** باز کاوید این زمین را همچنین

نام این سگ هم نبشته کارد بر ** کرد با خواجه چنین مکر و ضرر

همچنان کردند چون بشکافتند ** در زمین آن کارد و سر را یافتند

ولوله در خلق افتاد آن زمان ** هر یکی زنار ببرید از میان

بعد از آن گفتش بیا ای دادخواه ** داد خود بستان بدان روی سیاه 2485

قصاص فرمودن داود علیه السلام خونی را بعد از الزام حجت برو

هم بدان تیغش بفرمود او قصاص ** کی کند مکرش ز علم حق خلاص

حلم حق گرچه مواساها کند ** لیک چون از حد بشد پیدا کند

خون نخسپد درفتد در هر دلی ** میل جست و جوی و کشف مشکلی

اقتضای داوری رب دین ** سر بر آرد از ضمیر آن و این

کان فلان چون شد چه شد حالش چه گشت ** همچنانک جوشد از گلزار کشت 2490

جوشش خون باشد آن وا جستها ** خارش دلها و بحث و ماجرا

چونک پیداگشت سر کار او ** معجزه داود شد فاش و دوتو

خلق جمله سر برهنه آمدند ** سر به سجده بر زمینها می‌زدند

ما همه کوران اصلی بوده‌ایم ** از تو ما صد گون عجایب دیده‌ایم