English    Türkçe    فارسی   

3
257-281

  • دست او بگرفت سه کرت بعهد ** کالله الله زو بیا بنمای جهد

  • بعد ده سال و بهر سالی چنین ** لابه‌ها و وعده‌های شکرین

  • کودکان خواجه گفتند ای پدر ** ماه و ابر و سایه هم دارد سفر

  • حقها بر وی تو ثابت کرده‌ای ** رنجها در کار او بس برده‌ای 260

  • او همی‌خواهد که بعضی حق آن ** وا گزارد چون شوی تو میهمان

  • بس وصیت کرد ما را او نهان ** که کشیدش سوی ده لابه‌کنان

  • گفت حقست این ولی ای سیبویه ** اتق من شر من احسنت الیه

  • دوستی تخم دم آخر بود ** ترسم از وحشت که آن فاسد شود

  • صحبتی باشد چو شمشیر قطوع ** همچو دی در بوستان و در زروع 265

  • صحبتی باشد چو فصل نوبهار ** زو عمارتها و دخل بی‌شمار

  • حزم آن باشد که ظن بد بری ** تا گریزی و شوی از بد بری

  • حزم س الظن گفتست آن رسول ** هر قدم را دام می‌دان ای فضول

  • روی صحرا هست هموار و فراخ ** هر قدم دامیست کم ران اوستاخ

  • آن بز کوهی دود که دام کو ** چون بتازد دامش افتد در گلو 270

  • آنک می‌گفتی که کو اینک ببین ** دشت می‌دیدی نمی‌دیدی کمین

  • بی کمین و دام و صیاد ای عیار ** دنبه کی باشد میان کشت‌زار

  • آنک گستاخ آمدند اندر زمین ** استخوان و کله‌هاشان را ببین

  • چون به گورستان روی ای مرتضا ** استخوانشان را بپرس از ما مضی

  • تا بظاهر بینی آن مستان کور ** چون فرو رفتند در چاه غرور 275

  • چشم اگر داری تو کورانه میا ** ور نداری چشم دست آور عصا

  • آن عصای حزم و استدلال را ** چون نداری دید می‌کن پیشوا

  • ور عصای حزم و استدلال نیست ** بی عصاکش بر سر هر ره مه‌ایست

  • گام زان سان نه که نابینا نهد ** تا که پا از چاه و از سگ وا رهد

  • لرز لرزان و بترس و احتیاط ** می‌نهد پا تا نیفتد در خباط 280

  • ای ز دودی جسته در ناری شده ** لقمه جسته لقمه‌ی ماری شده

  • قصه‌ی اهل سبا و طاغی کردن نعمت ایشان را و در رسیدن شومی طغیان و کفران در ایشان و بیان فضیلت شکر و وفا