آن طبیبان را بود بولی دلیل ** وین دلیل ما بود وحی جلیل

دست‌مزدی می نخواهیم از کسی ** دست‌مزد ما رسد از حق بسی

هین صلا بیماری ناسور را ** داروی ما یک بیک رنجور را

معجزه خواستن قوم از پیغامبران

قوم گفتند ای گروه مدعی ** کو گواه علم طب و نافعی 2710

چون شما بسته همین خواب و خورید ** همچو ما باشید در ده می‌چرید

چون شما در دام این آب و گلید ** کی شما صیاد سیمرغ دلید

حب جاه و سروری دارد بر آن ** که شمارد خویش از پیغامبران

ما نخواهیم این چنین لاف و دروغ ** کردن اندر گوش و افتادن بدوغ

انبیا گفتند کین زان علتست ** مایه‌ی کوری حجاب ریتست 2715

دعوی ما را شنیدیت و شما ** می‌نبینید این گهر در دست ما

امتحانست این گهر مر خلق را ** ماش گردانیم گرد چشمها

هر که گوید کو گوا گفتش گواست ** کو نمی‌بیند گهر حبس عماست

آفتابی در سخن آمد که خیز ** که بر آمد روز بر جه کم ستیز

تو بگویی آفتابا کو گواه ** گویدت ای کور از حق دیده خواه 2720

روز روشن هر که او جوید چراغ ** عین جستن کوریش دارد بلاغ

ور نمی‌بینی گمانی برده‌ای ** که صباحست و تو اندر پرده‌ای

کوری خود را مکن زین گفت فاش ** خامش و در انتظار فضل باش

در میان روز گفتن روز کو ** خویش رسوا کردنست ای روزجو

صبر و خاموشی جذوب رحمتست ** وین نشان جستن نشان علتست 2725

انصتوا بپذیر تا بر جان تو ** آید از جانان جزای انصتوا

گر نخواهی نکس پیش این طبیب ** بر زمین زن زر و سر را ای لبیب

گفت افزون را تو بفروش و بخر ** بذل جان و بذل جاه و بذل زر

تا ثنای تو بگوید فضل هو ** که حسد آرد فلک بر جاه تو

چون طبیبان را نگه دارید دل ** خود ببینید و شوید ازخود خجل 2730

دفع این کوری بدست خلق نیست ** لیک اکرام طبیبان از هدیست