جملگان چون اشتران بسته‌پای ** که گشایی زانوی ایشان برای

جملگان چون اشتران بسته‌پای ** که گشایی زانوی ایشان برای 305

خوش دوان و شادمانه سوی خان ** از دعای او شدندی پا دوان

آزمودی تو بسی آفات خویش ** یافتی صحت ازین شاهان کیش

چند آن لنگی تو رهوار شد ** چند جانت بی غم و آزار شد

ای مغفل رشته‌ای بر پای بند ** تا ز خود هم گم نگردی ای لوند

ناسپاسی و فراموشی تو ** یاد ناورد آن عسل‌نوشی تو 310

لاجرم آن راه بر تو بسته شد ** چون دل اهل دل از تو خسته شد

زودشان در یاب و استغفار کن ** همچو ابری گریه‌های زار کن

تا گلستانشان سوی تو بشکفد ** میوه‌های پخته بر خود وا کفد

هم بر آن در گرد کم از سگ مباش ** با سگ کهف ار شدستی خواجه‌تاش

چون سگان هم مر سگان را ناصح‌اند ** که دل اندر خانه‌ی اول ببند 315

آن در اول که خوردی استخوان ** سخت گیر و حق گزار آن را ممان

می‌گزندش تا ز ادب آنجا رود ** وز مقام اولین مفلح شود

می‌گزندش کای سگ طاغی برو ** با ولی نعمتت یاغی مشو

بر همان در همچو حلقه بسته باش ** پاسبان و چابک و برجسته باش

صورت نقض وفای ما مباش ** بی‌وفایی را مکن بیهوده فاش 320

مر سگان را چون وفا آمد شعار ** رو سگان را ننگ و بدنامی میار

بی‌وفایی چون سگان را عار بود ** بی‌وفایی چون روا داری نمود

حق تعالی فخر آورد از وفا ** گفت من اوفی بعهد غیرنا

بی‌وفایی دان وفا با رد حق ** بر حقوق حق ندارد کس سبق

حق مادر بعد از آن شد کان کریم ** کرد او را از جنین تو غریم 325

صورتی کردت درون جسم او ** داد در حملش ورا آرام و خو

همچو جزو متصل دید او ترا ** متصل را کرد تدبیرش جدا

حق هزاران صنعت و فن ساختست ** تا که مادر بر تو مهر انداختست

پس حق حق سابق از مادر بود ** هر که آن حق را نداند خر بود