مسجدی بر ره بد و بانگ صلا ** آمد اندر گوش سنقر در ملا

بود سنقر سخت مولع در نماز ** گفت ای میر من ای بنده‌نواز

تو برین دکان زمانی صبرکن ** تا گزارم فرض و خوانم لم یکن 3060

چون امام و قوم بیرون آمدند ** ازنماز و وردها فارغ شدند

سنقر آنجا ماند تا نزدیک چاشت ** میر سنقر را زمانی چشم داشت

گفت ای سنقر چرا نایی برون ** گفت می‌نگذاردم این ذو فنون

صبر کن نک آمدم ای روشنی ** نیستم غافل که در گوش منی

هفت نوبت صبر کرد و بانگ کرد ** تاکه عاجز گشت از تیباش مرد 3065

پاسخش این بود می‌نگذاردم ** تا برون آیم هنوز ای محترم

گفت آخر مسجد اندر کس نماند ** کیت وا می‌دارد آنجا کت نشاند

گفت آنک بسته‌استت از برون ** بسته است او هم مرا در اندرون

آنک نگذارد ترا کایی درون ** می‌بنگذارد مرا کایم برون

آنک نگذارد کزین سو پا نهی ** او بدین سو بست پای این رهی 3070

ماهیان را بحر نگذارد برون ** خاکیان را بحر نگذارد درون

اصل ماهی آب و حیوان از گلست ** حیله و تدبیر اینجا باطلست

قفل زفتست و گشاینده خدا ** دست در تسلیم زن واندر رضا

ذره ذره گر شود مفتاحها ** این گشایش نیست جز از کبریا

چون فراموشت شود تدبیر خویش ** یابی آن بخت جوان از پیر خویش 3075

چون فراموش خودی یادت کنند ** بنده گشتی آنگه آزادت کنند

نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل

انبیا گفتند با خاطر که چند ** می‌دهیم این را و آن را وعظ و پند

چند کوبیم آهن سردی ز غی ** در دمیدن در قفض هین تا بکی

جنبش خلق از قضا و وعده است ** تیزی دندان ز سوز معده است

نفس اول راند بر نفس دوم ** ماهی از سر گنده باشد نه ز دم 3080

لیک هم می‌دان و خر می‌ران چو تیر ** چونک بلغ گفت حق شد ناگزیر

تو نمی‌دانی کزین دو کیستی ** جهد کن چندانک بینی چیستی