هم از آن ده یک زنی از کافران ** سوی پیغامبر دوان شد ز امتحان

هم از آن ده یک زنی از کافران ** سوی پیغامبر دوان شد ز امتحان 3220

پیش پیغامبر در آمد با خمار ** کودکی دو ماه زن را بر کنار

گفت کودک سلم الله علیک ** یا رسول الله قد جنا الیک

مادرش از خشم گفتش هی خموش ** کیت افکند این شهادت را بگوش

این کیت آموخت ای طفل صغیر ** که زبانت گشت در طفلی جریر

گفت حق آموخت آنگه جبرئیل ** در بیان با جبرئیلم من رسیل 3225

گفت کو گفتا که بالای سرت ** می‌نبینی کن به بالا منظرت

ایستاده بر سر تو جبرئیل ** مر مرا گشته به صد گونه دلیل

گفت می‌بینی تو گفتا که بلی ** بر سرت تابان چو بدری کاملی

می‌بیاموزد مرا وصف رسول ** زان علوم می‌رهاند زین سفول

پس رسولش گفت ای طفل رضیع ** چیست نامت باز گو و شو مطیع 3230

گفت نامم پیش حق عبدالعزیز ** عبد عزی پیش این یک مشت حیز

من ز عزی پاک و بیزار و بری ** حق آنک دادت این پیغامبری

کودک دو ماهه همچون ماه بدر ** درس بالغ گفته چون اصحاب صدر

پس حنوط آن دم ز جنت در رسید ** تا دماغ طفل و مادر بو کشید

هر دو می‌گفتند کز خوف سقوط ** جان سپردن به برین بوی حنوط 3235

آن کسی را کش معرف حق بود ** جامد و نامیش صد صدق زند

آنکسی را کش خدا حافظ بود ** مرغ و ماهی مر ورا حارس شود

ربودن عقاب موزه‌ی مصطفی علیه السلام و بردن بر هوا و نگون کردن و از موزه مار سیاه فرو افتادن

اندرین بودند کواز صلا ** مصطفی بشنید از سوی علا

خواست آبی و وضو را تازه کرد ** دست و رو را شست او زان آب سرد

هر دو پا شست و به موزه کرد رای ** موزه را بربود یک موزه‌ربای 3240

دست سوی موزه برد آن خوش‌خطاب ** موزه را بربود از دستش عقاب

موزه را اندر هوا برد او چو باد ** پس نگون کرد و از آن ماری فتاد

در فتاد از موزه یک مار سیاه ** زان عنایت شد عقابش نیکخواه

پس عقاب آن موزه را آورد باز ** گفت هین بستان و رو سوی نماز