پاره‌های نان و لالنگ و طعام ** در میان کوی یابد خاص و عام

پاره‌های نان و لالنگ و طعام ** در میان کوی یابد خاص و عام 3345

گاو قربانی و نانهای تنک ** بر سگان و سایلان ریزد سبک

مرگ اسپ و استر و مرگ غلام ** بد قضا گردان این مغرور خام

از زیان مال و درد آن گریخت ** مال افزون کرد و خون خویش ریخت

این ریاضتهای درویشان چراست ** کان بلا بر تن بقای جانهاست

تا بقای خود نیابد سالکی ** چون کند تن را سقیم و هالکی 3350

دست کی جنبد به ایثار و عمل ** تا نبیند داده را جانش بدل

آنک بدهد بی امید سودها ** آن خدایست آن خدایست آن خدا

یا ولی حق که خوی حق گرفت ** نور گشت و تابش مطلق گرفت

کو غنی است و جز او جمله فقیر ** کی فقیری بی عوض گوید که گیر

تا نبیند کودکی که سیب هست ** او پیاز گنده را ندهد ز دست 3355

این همه بازار بهر این غرض ** بر دکانها شسته بر بوی عوض

صد متاع خوب عرضه می‌کنند ** واندرون دل عوضها می‌تنند

یک سلامی نشنوی ای مرد دین ** که نگیرد آخرت آن آستین

بی طمع نشنیده‌ام از خاص و عام ** من سلامی ای برادر والسلام

جز سلام حق هین آن را بجو ** خانه خانه جا بجا و کو بکو 3360

از دهان آدمی خوش‌مشام ** هم پیام حق شنودم هم سلام

وین سلام باقیان بر بوی آن ** من همی‌نوشم به دل خوشتر ز جان

زان سلام او سلام حق شدست ** کتش اندر دودمان خود زدست

مرده است از خود شده زنده برب ** زان بود اسرار حقش در دو لب

مردن تن در ریاضت زندگیست ** رنج این تن روح را پایندگیست 3365

گوش بنهاده بد آن مرد خبیث ** می‌شنود او از خروسش آن حدیث

دویدن آن شخص به سوی موسی به زنهار چون از خروس خبر مرگ خود شنید

چون شنید اینها دوان شد تیز و تفت ** بر در موسی کلیم الله رفت

رو همی‌مالید در خاک او ز بیم ** که مرا فریاد رس زین ای کلیم

گفت رو بفروش خود را و بره ** چونک استا گشته‌ای بر جه ز چه