گفت رو بفروش خود را و بره ** چونک استا گشته‌ای بر جه ز چه

بر مسلمانان زیان انداز تو ** کیسه و همیانها را کن دوتو 3370

من درون خشت دیدم این قضا ** که در آیینه عیان شد مر ترا

عاقل اول بیند آخر را بدل ** اندر آخر بیند از دانش مقل

باز زاری کرد کای نیکوخصال ** مر مرا در سر مزن در رو ممال

از من آن آمد که بودم ناسزا ** ناسزایم را تو ده حسن الجزا

گفت تیری جست از شست ای پسر ** نیست سنت کید آن واپس به سر 3375

لیک در خواهم ز نیکوداوری ** تا که ایمان آن زمان با خود بری

چونک ایمان برده باشی زنده‌ای ** چونک با ایمان روی پاینده‌ای

هم در آن دم حال بر خواجه بگشت ** تا دلش شوریده و آوردند طشت

شورش مرگست نه هیضه‌ی طعام ** قی چه سودت دارد ای بدبخت خام

چار کس بردند تا سوی وثاق ** ساق می‌مالید او بر پشت ساق 3380

پند موسی نشنوی شوخی کنی ** خویشتن بر تیغ پولادی زنی

شرم ناید تیغ را از جان تو ** آن تست این ای برادر آن تو

دعاکردن موسی آن شخص را تا بایمان رود از دنیا

موسی آمد در مناجات آن سحر ** کای خدا ایمان ازو مستان مبر

پادشاهی کن برو بخشا که او ** سهو کرد و خیره‌رویی و غلو

گفتمش این علم نه درخورد تست ** دفع پندارید گفتم را و سست 3385

دست را بر اژدها آنکس زند ** که عصا را دستش اژدرها کند

سر غیب آن را سزد آموختن ** که ز گفتن لب تواند دوختن

درخور دریا نشد جز مرغ آب ** فهم کن والله اعلم بالصواب

او به دریا رفت و مرغ‌آبی نبود ** گشت غرقه دست گیرش ای ودود

اجابت کردن حق تعالی دعای موسی را علیه السلام

گفت بخشیدم بدو ایمان نعم ** ور تو خواهی این زمان زنده‌ش کنم 3390

بلک جمله مردگان خاک را ** این زمان زنده کنم بهر ترا

گفت موسی این جهان مردنست ** آن جهان انگیز کانجا روشنست

این فناجا چون جهان بود نیست ** بازگشت عاریت بس سود نیست