جسم بند آمد فراخ وسخت تنگ ** خنده‌ی او گریه فخرش جمله ننگ

Bu dünyanın genişliği, bir gözbağı… Oysaki pek dar. Gülmesi ağlamaktan ibaret, övünmesi ardan, ayıptan başka bir şey değil.

تشبیه دنیا کی بظاهر فراخست و بمعنی تنگ و تشبیه خواب کی خلاص است ازین تنگی

Dünya, görünüşte geniş, hakikatte dardır, uyku da bu darlıktan kurtulmaya benzer

همچو گرمابه که تفسیده بود ** تنگ آیی جانت پخسیده شود 3545

Hamam kızıştı, ısındı mı daralırsın, için sıkılır.

گرچه گرمابه عریضست و طویل ** زان تبش تنگ آیدت جان و کلیل

Oysaki hamam geniştir, uzundur. O hararetten sana dar gelir, ruhun sıkılır, usanırsın.

تا برون نایی بنگشاید دلت ** پس چه سود آمد فراخی منزلت

Dışarı çıkmadıkça gönlün açılmaz peki… Mekânın genişmiş ne fayda?

یا که کفش تنگ پوشی ای غوی ** در بیابان فراخی می‌روی

Yahut da meselâ dar bir ayakkabı giyersin de geniş bir ovada yürürsün.

آن فراخی بیابان تنگ گشت ** بر تو زندان آمد آن صحرا و دشت

Fakat o geniş ova, sana öyle daralır ki… o ova o sahra sana âdeta zindan kesilir.

هر که دید او مر ترا از دور گفت ** کو در آن صحرا چو لاله تر شکفت 3550

Seni uzaktan gören ovada bir lâle gibi açılmış der.

او نداند که تو همچون ظالمان ** از برون در گلشنی جان در فغان

Bilmez ki sen, zalimler gibi görünüşte gül bahçesindesin, fakat ruhun, feryat edip duruyor!

خواب تو آن کفش بیرون کردنست ** که زمانی جانت آزاد از تنست

Uyuman, o dar ayakkabıyı çıkarmana benzer. Uykuda bir müddet ruhun, bedenden kurtulur.

اولیا را خواب ملکست ای فلان ** همچو آن اصحاب کهف اندر جهان

Azizim, uyku, Allah velilerinin malı, mülküdür… Dünyadaki Eshabı Kehif gibi!

خواب می‌بینند و آنجا خواب نه ** در عدم در می‌روند و باب نه

Uyumadıkları halde rüya görürler, görünürde bir kapı yoktur, yokluğa giderler!

خانه‌ی تنگ و درون جان چنگ‌لوک ** کرد ویران تا کند قصر ملوک 3555

Ev dar. Ruh bu daracık evde eli, ayağı çarpılmış gibi iki büklüm. O evi, padişahların sarayları genişletmek, mamur bir hale koymak için yıkar.

چنگ‌لوکم چون جنین اندر رحم ** نه‌مهه گشتم شد این نقلان مهم

Ben de ana rahminde iki büklüm oldum. Dokuz ay doldu, artık buradan göçmem gerek!

گر نباشد درد زه بر مادرم ** من درین زندان میان آذرم

Anamı doğum ağrısı tutmasa bu zindanda ateş içinde kalırım.

مادر طبعم ز درد مرگ خویش ** می‌کند ره تا رهد بره ز میش

Bir anaya benzeyen tabiatın da kuzu, koyundan doğsun diye ağrıya düşüyor, bu ağrı, doğum yolunu açıyor.

تا چرد آن بره در صحرای سبز ** هین رحم بگشا که گشت این بره گبز

Ey tabiat, rahmini aç… Kuzu büyüdü, çıksın da o yemyeşil ovada yayılsın, otlasın artık!

درد زه گر رنج آبستان بود ** بر جنین اشکستن زندان بود 3560

Doğum ağrısı, gebeye bir derttir ama çocuk için zindanın yıkılması gibidir.

حامله گریان ز زه کاین المناص ** و آن جنین خندان که پیش آمد خلاص

Gebe, ne yapayım, nereye sığınayım? Diye ağlar… Çocuk kurtuluş vakti geldi diye güler!

هرچه زیر چرخ هستند امهات ** از جماد و از بهیمه وز نبات

Göğün altındaki analar (ateş, yel, su, toprak) la cansız şeyler, canlı mahlûklar, nebatlar. Hulâsa ne varsa,

هر یکی از درد غیری غافل اند ** جز کسانی که نبیه و کامل‌اند

Hepsi, birbirlerinin derdinden gafildir. Yalnız bilen ve kemale sahip olan kişiler, bunların dertlerini bilir.

آنچ کوسه داند از خانه‌ی کسان ** بلمه از خانه خودش کی داند آن

Kösenin, başkalarının evinde olanları bildiği kadar kabasakal, kendi evindekini bilemez.

آنچ صاحب‌دل بداند حال تو ** تو ز حال خود ندانی ای عمو 3565

Amca, sen, kendi halini bilmezsin… Fakat gönül sahibi yok mu? Senin halini o bilir işte!

بیان آنک هرچه غفلت و غم و کاهلی و تاریکیست همه از تنست کی ارضی است و سفلی

Gaflet, dert, tembellik ve gönül karanlığı gibi ne varsa hepsi de yere mensup ve aşağılık bir şey olan tenden ileri gelir

غفلت از تن بود چون تن روح شد ** بیند او اسرار را بی هیچ بد

Gaflet, tenden ileri gelir. Ten, ruh oldu mu artık şüphesiz bir halde bütün sırları görür.

چون زمین برخاست از جو فلک ** نه شب و نه سایه باشد نه دلک

Gök boşluğundan yeryüzü kalktı mı ne benim için gece ne gölge kalır, ne senin için.

هر کجا سایه‌ست و شب یا سایگه ** از زمین باشد نه از افلاک و مه

Nerede bir gölge, gece yahut gölgelik varsa yerdendir; göklerden aydan değil!