وانک اندر قرص دارد باش و جا ** غرقه‌ی آن نور باشد دایما

وانک اندر قرص دارد باش و جا ** غرقه‌ی آن نور باشد دایما 3590

Fakat nurun aslına ulaşıp orada yurt edinen kişi, daima o nura gark olmuştur.

نه سحابش ره زند خود نه غروب ** وا رهید او از فراق سینه کوب

Ne bulut yolunu keser, ne nuru gurub eder. O, artık ayrılıktan kurtulmuş, güzelleşmiştir.

این‌چنین کس اصلش از افلاک بود ** یا مبدل گشت گر از خاک بود

Bu makama eren kişinin aslı, ya göklerdendir. Yahut topraktır da topraklıktan tamamıyla çıkmıştır.

زانک خاکی را نباشد تاب آن ** که زند بر وی شعاعش جاودان

Çünkü bu güneşin şuaı daimî olarak dursa toprağa mensup olan tahammül edemez ki…

گر زند بر خاک دایم تاب خور ** آنچنان سوزد که ناید زو ثمر

Güneşin ziyası daima toprağa vurup dursa toprağı öyle bir yakar ki yeryüzünde hiçbir verim kalmaz, hiçbir meyve bitmez.

دایم اندر آب کار ماهی است ** مار را با او کجا همراهی است 3595

Daima suda kalmak balığın harcıdır. Yılan, nereden balıkla yoldaşlık edebilecek?

لیک در که مارهای پر فن‌اند ** اندرین یم ماهییها می‌کنند

Fakat dağlarda öyle düzenbaz yılanlar vardır ki bu denizde balıklık etmeye kalkışırlar.

مکرشان گر خلق را شیدا کند ** هم ز دریا تاسه‌شان رسوا کند

Hileleri halkın aklını başından alırsa da denizden nefretleri, nihayet kendilerini rezil eder gider.

واندرین یم ماهیان پر فن‌اند ** مار را از سحر ماهی می‌کنند

Bu denizde de öyle hünerli balıklar vardır ki yılana bile sihir yapar, balık haline koyarlar.

ماهیان قعر دریای جلال ** بحرشان آموخته سحر حلال

Ululuk denizinin dibindeki balıklara deniz, sihri helâl öğretmiştir.

بس محال از تاب ایشان حال شد ** نحس آنجا رفت و نیکوفال شد 3600

Olmayacak şey, onların himmetiyle olur. Pis, oraya vardı mı tertemiz olur, kutlu bir hale girer.

تا قیامت گر بگویم زین کلام ** صد قیامت بگذرد وین ناتمام

Bu sözü kıyamete kadar söylesem, bu bahsi kıyamete kadar uzatsam bitmez… Yüzlerce kıyamet kopar, geçer de yine bu bahis tamamlanmaz.

آداب المستمعین والمریدین عند فیض الحکمة من لسان الشیخ

Şeyhin dilinden hikmetler coşunca müritlerle dinleyenlerin takınmaları lâzım olan edep ve terbiye

بر ملولان این مکرر کردنست ** نزد من عمر مکرر بردنست

Bu sözlerim, insanlara bir tekrarlamadır, ama bence tekrarlanan, tazelenip uzayan bir ömürdür.

شمع از برق مکرر بر شود ** خاک از تاب مکرر زر شود

Mum, birbiri üstüne çıkan kıvılcımlarla yanar, alevlenir. Toprak, birbiri üstüne vuran ziyalarla altın haline gelir, parlar.

گر هزاران طالب‌اند و یک ملول ** از رسالت باز می‌ماند رسول

Binlerce istekli olsa da bir de usanan kişi bulunsa elçi, elçilik yapmak istemez, gönlü soğur.

این رسولان ضمیر رازگو ** مستمع خواهند اسرافیل‌خو 3605

Bu sır söyleyen gönül elçileri, İsrafil huylu dinleyici isterler.

نخوتی دارند و کبری چون شهان ** چاکری خواهند از اهل جهان

Padişahlar gibi azamet sahibidir bunlar. Cihan halkından kulluk isterler.

تا ادبهاشان بجاگه ناوری ** از رسالتشان چگونه بر خوری

Huzurlarında edebe riayet etmedikçe elçiliklerinden nasıl faydalanabilirsin?

کی رسانند آن امانت را بتو ** تا نباشی پیششان راکع دوتو

Önlerinde iki büklüm eğilmedikçe o emaneti sana verirler mi hiç?

هر ادبشان کی همی‌آید پسند ** کامدند ایشان ز ایوان بلند

Onlarca öyle her edep, her terbiye de beğenilmez. Çünkü onlar, ulu bir tapıdan gelmişlerdir.

نه گدایانند کز هر خدمتی ** از تو دارند ای مزور منتی 3610

Onlar yoksul değiller ki ettiğin hizmetlere karşı teşekkür etsinler, minnet altında kalsınlar a müzevir!

لیک با بی‌رغبتیها ای ضمیر ** صدقه‌ی سلطان بیفشان وا مگیر

Fakat ey gönül, bunca rağbetsizliğie rağmen sen yine padişahın sadakasını saç, esirgeme!

اسپ خود را ای رسول آسمان ** در ملولان منگر و اندر جهان

Ey gökyüzünün elçisi, sen usananlara bakma, atını sıçratadur, oynatadur!

فرخ آن ترکی که استیزه نهد ** اسپش اندر خندق آتش جهد

Ne mutludur ki o Türk ki savaşa girişir, dayanır da atını ateşler dolu hendeğe bile sürer, ateşler dolu hendekten bile sıçratır…

گرم گرداند فرس را آنچنان ** که کند آهنگ اوج آسمان

Atını öyle sürer, öyle şahlandırır ki gökyüzüne çıkmaya kalkışır.