وانک اندر قرص دارد باش و جا ** غرقه‌ی آن نور باشد دایما

وانک اندر قرص دارد باش و جا ** غرقه‌ی آن نور باشد دایما 3590

نه سحابش ره زند خود نه غروب ** وا رهید او از فراق سینه کوب

این‌چنین کس اصلش از افلاک بود ** یا مبدل گشت گر از خاک بود

زانک خاکی را نباشد تاب آن ** که زند بر وی شعاعش جاودان

گر زند بر خاک دایم تاب خور ** آنچنان سوزد که ناید زو ثمر

دایم اندر آب کار ماهی است ** مار را با او کجا همراهی است 3595

لیک در که مارهای پر فن‌اند ** اندرین یم ماهییها می‌کنند

مکرشان گر خلق را شیدا کند ** هم ز دریا تاسه‌شان رسوا کند

واندرین یم ماهیان پر فن‌اند ** مار را از سحر ماهی می‌کنند

ماهیان قعر دریای جلال ** بحرشان آموخته سحر حلال

بس محال از تاب ایشان حال شد ** نحس آنجا رفت و نیکوفال شد 3600

تا قیامت گر بگویم زین کلام ** صد قیامت بگذرد وین ناتمام

آداب المستمعین والمریدین عند فیض الحکمة من لسان الشیخ

بر ملولان این مکرر کردنست ** نزد من عمر مکرر بردنست

شمع از برق مکرر بر شود ** خاک از تاب مکرر زر شود

گر هزاران طالب‌اند و یک ملول ** از رسالت باز می‌ماند رسول

این رسولان ضمیر رازگو ** مستمع خواهند اسرافیل‌خو 3605

نخوتی دارند و کبری چون شهان ** چاکری خواهند از اهل جهان

تا ادبهاشان بجاگه ناوری ** از رسالتشان چگونه بر خوری

کی رسانند آن امانت را بتو ** تا نباشی پیششان راکع دوتو

هر ادبشان کی همی‌آید پسند ** کامدند ایشان ز ایوان بلند

نه گدایانند کز هر خدمتی ** از تو دارند ای مزور منتی 3610

لیک با بی‌رغبتیها ای ضمیر ** صدقه‌ی سلطان بیفشان وا مگیر

اسپ خود را ای رسول آسمان ** در ملولان منگر و اندر جهان

فرخ آن ترکی که استیزه نهد ** اسپش اندر خندق آتش جهد

گرم گرداند فرس را آنچنان ** که کند آهنگ اوج آسمان