چونک مریم مضطرب شد یک زمان ** همچنانک بر زمین آن ماهیان

Meryem bir müddet, karaya vurmuş balıklar gibi çırpındı.

گفتن روح القدس مریم راکی من رسول حقم به تو آشفته مشو و پنهان مشو از من کی فرمان اینست

Ruhulkudüs’ün Meryem’e “Ben Allah elçisiyim, benden korkma, gizlenme… Allah’ın emri bu” demesi

بانگ بر وی زد نمودار کرم ** که امین حضرتم از من مرم

O Allah rahmetini gösteren melek, Meryem’e bağırdı: “Ben, Allah tapısının eminiyim, benden ürkme.

از سرافرازان عزت سرمکش ** از چنین خوش محرمان خود درمکش

Allah’ın yücelttiği kimselerden baş çekme. Bu çeşit güzel mahremlerden çekinme!”

این همی گفت و ذباله‌ی نور پاک ** از لبش می‌شد پیاپی بر سماک 3770

Hem bu sözleri söylüyordu, hem de dudaklarından pak nurlar çıkıyor, birbirine ulanıp göğe ağrıyordu.

از وجودم می‌گریزی در عدم ** در عدم من شاهم و صاحب علم

Melek diyordu ki: “Sen, benim varlığımdan yokluğa kaçıyorsun ama ben yokluktan bir padişahım, bir bayrak sahibiyim.

خود بنه و بنگاه من در نیستیست ** یکسواره نقش من پیش ستیست

Zaten yurdum orası, ağırlığım da orada… Sana görünen bir suretimden ibaret.

مریما بنگر که نقش مشکلم ** هم هلالم هم خیال اندر دلم

Ey Meryem, bir bak hele… Ben, anlaşılması müşkül bir nakşım, hem hilâlim, hem gönüllerde ki hayal!

چون خیالی در دلت آمد نشست ** هر کجا که می‌گریزی با توست

Gönlüne bir hayal geldi de yerleşti mi nereye kaçsan o seninledir.

جز خیالی عارضی باطلی ** کو بود چون صبح کاذب آفلی 3775

Ancak gelip geçici bir aslı olmayan hayal müstesna… O çeşit hayal yalancı sabah gibi gözden kayboluverir.

من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب

Bensen Allah nurundan doğmuş düpedüz sabahım… Gündüzümün etrafında gece, hiç dönüp dolaşamaz.

هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام

Kendine gel… Lâhavle deyip durma ey İmran’ın kızı… Ben zaten buraya Lâhavle makamından gelip düştüm.

مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود

Daha Lâhavle denmeden önce Lâhavlenin nuru benim aslımdı, benim gıdamdı.

تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق

Sen, benden Allah’a sığınmadasın ama ben o sığındığın Allah’ın ezelde düzüp koştuğu bir suretim zaten.

آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780

Seni defalarca kurtaran o sığındığın makam, benim makamım… Allah’a sığınırım diyorsun ya; o sığınmak yok mu? Ben ta kendisiyim zaten.

آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت

Tanımazlıktan beter bir afet yoktur. Sen, sevgilinin yanındasın da aşkbazlığı bilmiyorsun.

یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی

Yâri, ağyar sanmada, neşeye gam adını takmaktasın.

اینچنین نخلی که لطف یار ماست ** چونک ما دزدیم نخلش دار ماست

eksik

اینچنین مشکین که زلف میر ماست ** چونک بی‌عقلیم این زنجیر ماست

Sevgilimizin şu miskler gibi saçları, biz deli olursak zincirimiz olur!

اینچنین لطفی چو نیلی می‌رود ** چونک فرعونیم چون خون می‌شود 3785

Nil gibi akıp duran şu lütuf, biz firavun muyuz? Kan kesilir bize!

خون همی‌گوید من آبم هین مریز ** یوسفم گرگ از توم ای پر ستیز

Kan, aklını başını al, ben suyum, dökme beni… Ben Yusuf’um fakat sana kurt gibi görünüyorum a savaşçı der.

تو نمی‌بینی که یار بردبار ** چونک با او ضد شدی گردد چو مار

Sen görmüyorsun yoksa… Halim, selim sevgili, onunla zıt oldun mu yılanlaşır.

لحم او و شحم او دیگر نشد ** او چنان بد جز که از منظر نشد

Hâlbuki ne eti başkalaştı, ne yağı… Sen onu kötü gördün de ondan kötüleşti!”

عزم کردن آن وکیل ازعشق کی رجوع کند به بخارا لاابالی‌وار

Vekilin aşk yüzünden hiçbir şeye aldırış etmeyerek Buhara’ya dönmesi

شمع مریم را بهل افروخته ** که بخارا می‌رود آن سوخته

Meryem’in mumunu bırak, yana dursun… Evet… O yanıp yakılan âşık, Buhara ya dönüyordu.

سخت بی‌صبر و در آتشدان تیز ** رو سوی صدر جهان می‌کن گریز 3790

Gönül, ne de sabırsızsın, ateşler içindesin. Yürü, Sadr-ı Cihan’a doğru kaç!

این بخارا منبع دانش بود ** پس بخاراییست هر کنش بود

Şu Buhara yok mu? Bilgi kaynağıdır. Kimde ateş varsa Buharalıdır zaten!