پیش شیخی در بخارا اندری ** تا به خواری در بخارا ننگری

جز به خواری در بخارای دلش ** راه ندهد جزر و مد مشکلش

ای خنک آن را که ذلت نفسه ** وای آنکس را که یردی رفسه

فرقت صدر جهان در جان او ** پاره پاره کرده بود ارکان او 3795

گفت بر خیزم هم‌آنجا واروم ** کافر ار گشتم دگر ره بگروم

واروم آنجا بیفتم پیش او ** پیش آن صدر نکواندیش او

گویم افکندم به پیشت جان خویش ** زنده کن یا سر ببر ما را چو میش

کشته و مرده به پیشت ای قمر ** به که شاه زندگان جای دگر

آزمودم من هزاران بار بیش ** بی تو شیرین می‌نبینم عیش خویش 3800

غن لی یا منیتی لحن النشور ** ابرکی یا ناقتی تم السرور

ابلعی یا ارض دمعی قد کفی ** اشربی یا نفس وردا قد صفا

عدت یا عیدی الینا مرحبا ** نعم ما روحت یا ریح الصبا

گفت ای یاران روان گشتم وداع ** سوی آن صدری که امیرست و مطاع

دم‌بدم در سوز بریان می‌شوم ** هرچه بادا باد آنجا می‌روم 3805

گرچه دل چون سنگ خارا می‌کند ** جان من عزم بخارا می‌کند

مسکن یارست و شهر شاه من ** پیش عاشق این بود حب الوطن

پرسیدن معشوقی از عاشق غریب خود کی از شهرها کدام شهر را خوشتر یافتی و انبوه‌تر و محتشم‌تر و پر نعمت‌تر و دلگشاتر

گفت معشوقی به عاشق کای فتی ** تو به غربت دیده‌ای بس شهرها

پس کدامین شهر ز آنها خوشترست ** گفت آن شهری که در وی دلبرست

هرکجا باشد شه ما را بساط ** هست صحرا گر بود سم الخیاط 3810

هر کجا که یوسفی باشد چو ماه ** جنتست ارچه که باشد قعر چاه

منع کردن دوستان او را از رجوع کردن به بخارا وتهدید کردن و لاابالی گفتن او

گفت او را ناصحی ای بی‌خبر ** عاقبت اندیش اگر داری هنر

درنگر پس را به عقل و پیش را ** همچو پروانه مسوزان خویش را

چون بخارا می‌روی دیوانه‌ای ** لایق زنجیر و زندان‌خانه‌ای

او ز تو آهن همی‌خاید ز خشم ** او همی‌جوید ترا با بیست چشم 3815

می‌کند او تیز از بهر تو کارد ** او سگ قحطست و تو انبان آرد