مال و تن برف‌اند ریزان فنا ** حق خریدارش که الله اشتری

مال و تن برف‌اند ریزان فنا ** حق خریدارش که الله اشتری 4115

برفها زان از ثمن اولیستت ** که هیی در شک یقینی نیستت

وین عجب ظنست در تو ای مهین ** که نمی‌پرد به بستان یقین

هر گمان تشنه‌ی یقینست ای پسر ** می‌زند اندر تزاید بال و پر

چون رسد در علم پس پر پا شود ** مر یقین را علم او بویا شود

زانک هست اندر طریق مفتتن ** علم کمتر از یقین و فوق ظن 4120

علم جویای یقین باشد بدان ** و آن یقین جویای دیدست و عیان

اندر الهیکم بجو این را کنون ** از پس کلا پس لو تعلمون

می‌کشد دانش ببینش ای علیم ** گر یقین گشتی ببینندی جحیم

دید زاید از یقین بی امتهال ** آنچنانک از ظن می‌زاید خیال

اندر الهیکم بیان این ببین ** که شود علم الیقین عین الیقین 4125

از گمان و از یقین بالاترم ** وز ملامت بر نمی‌گردد سرم

چون دهانم خورد از حلوای او ** چشم‌روشن گشتم و بینای او

پا نهم گستاخ چون خانه روم ** پا نلرزانم نه کورانه روم

آنچ گل را گفت حق خندانش کرد ** با دل من گفت و صد چندانش کرد

آنچ زد بر سرو و قدش راست کرد ** و آنچ از وی نرگس و نسرین بخورد 4130

آنچ نی را کرد شیرین جان و دل ** و آنچ خاکی یافت ازو نقش چگل

آنچ ابرو را چنان طرار ساخت ** چهره را گلگونه و گلنار ساخت

مر زبان را داد صد افسون‌گری ** وانک کان را داد زر جعفری

چون در زرادخانه باز شد ** غمزه‌های چشم تیرانداز شد

بر دلم زد تیر و سوداییم کرد ** عاشق شکر و شکرخاییم کرد 4135

عاشق آنم که هر آن آن اوست ** عقل و جان جاندار یک مرجان اوست

من نلافم ور بلافم همچو آب ** نیست در آتش‌کشی‌ام اضطراب

چون بدزدم چون حفیظ مخزن اوست ** چون نباشم سخت‌رو پشت من اوست

هر که از خورشید باشد پشت گرم ** سخت رو باشد نه بیم او را نه شرم