هر پیمبر سخت‌رو بد در جهان ** یکسواره کوفت بر جیش شهان

رو نگردانید از ترس و غمی ** یک‌تنه تنها بزد بر عالمی

سنگ باشد سخت‌رو و چشم‌شوخ ** او نترسد از جهان پر کلوخ

کان کلوخ از خشت‌زن یک‌لخت شد ** سنگ از صنع خدایی سخت شد

گوسفندان گر برونند از حساب ** ز انبهیشان کی بترسد آن قصاب 4145

کلکم راع نبی چون راعیست ** خلق مانند رمه او ساعیست

از رمه چوپان نترسد در نبرد ** لیکشان حافظ بود از گرم و سرد

گر زند بانگی ز قهر او بر رمه ** دان ز مهرست آن که دارد بر همه

هر زمان گوید به گوشم بخت نو ** که ترا غمگین کنم غمگین مشو

من ترا غمگین و گریان زان کنم ** تا کت از چشم بدان پنهان کنم 4150

تلخ گردانم ز غمها خوی تو ** تا بگردد چشم بد از روی تو

نه تو صیادی و جویای منی ** بنده و افکنده‌ی رای منی

حیله اندیشی که در من در رسی ** در فراق و جستن من بی‌کسی

چاره می‌جوید پی من درد تو ** می‌شنودم دوش آه سرد تو

من توانم هم که بی این انتظار ** ره دهم بنمایمت راه گذار 4155

تا ازین گرداب دوران وا رهی ** بر سر گنج وصالم پا نهی

لیک شیرینی و لذات مقر ** هست بر اندازه‌ی رنج سفر

آنگه ا ز شهر و ز خویشان بر خوری ** کز غریبی رنج و محنتها بری

تمثیل گریختن مومن و بی‌صبری او در بلا به اضطراب و بی‌قراری نخود و دیگر حوایج در جوش دیگ و بر دویدن تا بیرون جهند

بنگر اندر نخودی در دیگ چون ** می‌جهد بالا چو شد ز آتش زبون

هر زمان نخود بر آید وقت جوش ** بر سر دیگ و برآرد صد خروش 4160

که چرا آتش به من در می‌زنی ** چون خریدی چون نگونم می‌کنی

می‌زند کفلیز کدبانو که نی ** خوش بجوش و بر مجه ز آتش‌کنی

زان نجوشانم که مکروه منی ** بلک تا گیری تو ذوق و چاشنی

تا غذی گردی بیامیزی بجان ** بهرخواری نیستت این امتحان

آب می‌خوردی به بستان سبز و تر ** بهراین آتش بدست آن آب خور 4165