هیبت بانگ شیاطین خلق را ** بند کردست و گرفته حلق را

Şeytanların bağırışlarındaki heybet, halkı kıskıvrak bağlamış, boğazlarını sıkmıştır.

تا چنان نومید شد جانشان ز نور ** که روان کافران ز اهل قبور

Onların canları, nura kavuşmaktan öyle meyus olmuştur ki kâfirlerin ruhları da kabirdekilerin dirilmesinden ancak o kadar meyustur.

این شکوه بانگ آن ملعون بود ** هیبت بانگ خدایی چون بود

O melunun sesinin heybeti bu olursa gayrı Allah’ın sesindeki heybet ne olur?

هیبت بازست بر کبک نجیب ** مر مگس را نیست زان هیبت نصیب 4340

Doğandan aslı, nesli belli olan keklik korkar. Sineğe o korkudan pay yoktur.

زانک نبود باز صیاد مگس ** عنکبوتان می مگس گیرند و بس

Çünkü doğan, sinek avlamaz ki… Sinekleri ancak örümcekler avlar.

عنکبوت دیو بر چون تو ذباب ** کر و فر دارد نه بر کبک و عقاب

Şeytan örümcek, senin gibi sineğe galiptir. Keklikle, karakuşla işi yok!

بانگ دیوان گله‌بان اشقیاست ** بانگ سلطان پاسبان اولیاست

Şeytanların bağırışları, kötü kişilere çobanlık eder. Padişahın sesiyse velilerin bekçisidir.

تا نیامیزد بدین دو بانگ دور ** قطره‌ای از بحر خوش با بحر شور

Bu suretle birbirinden uzak olan bu iki ses birbirine karışmaz… Tatlı denizden bir katra bile acı denize taşmaz.

رسیدن بانگ طلسمی نیم‌شب مهمان مسجد را

Gece yarısı mescitteki konuğa tılsım sesinin gelmesi

بشنو اکنون قصه‌ی آن بانگ سخت ** که نرفت از جا بدان آن نیکبخت 4345

Şimdi o şiddetli ses hikâyesini dinle. O iyi bahtlı konuk, sesi duyunca yerinden bile kıpırdamadı.

گفت چون ترسم چو هست این طبل عید ** تا دهل ترسد که زخم او را رسید

Dedi ki: “Bu ses, bayram davulu sesi… Neden korkacakmışım? Tokmağı yiyen davul; o korksun!

ای دهلهای تهی بی قلوب ** قسمتان از عید جان شد زخم چوب

Ey kalbi olmayan boş davullar, can bayramınızdan kısmetiniz, tokmaktan ibaret.

شد قیامت عید و بی‌دینان دهل ** ما چو اهل عید خندان همچو گل

Kıyamet bayramında dinsizler davul… Biz ise gül gibi gülmekteyiz, bayrama erişenlere benziyoruz.

بشنو اکنون این دهل چون بانگ زد ** دیگ دولتبا چگونه می‌پزد

Şimdi duy da bak, bu davul nasıl ses vermekte… Devlet tenceresi nasıl kaynamakta

چونک بشنود آن دهل آن مرد دید ** گفت چون ترسد دلم از طبل عید 4350

O er, davulun sesini duyunca “Gönlüm, bayram davulundan nasıl olur da korkar?” dedi.

گفت با خود هین ملرزان دل کزین ** مرد جان بددلان بی‌یقین

Kendi kendisine dedi ki: “Gönül, titreme, korkma… yakine erişmiş kötü gönüllülerin canları öldü gitti.

وقت آن آمد که حیدروار من ** ملک گیرم یا بپردازم بدن

Haydar gibi ya ülkeyi zapt ederim ya canım bedenimden gider.”

بر جهید و بانگ بر زد کای کیا ** حاضرم اینک اگر مردی بیا

Yerinden fırladı bağırdı: “Ey ulu adam, işte buracıkta hazırım; hadi, ersen gel!”

در زمان بشکست ز آواز آن طلسم ** زر همی‌ریزید هر سو قسم قسم

Tılsım, hemencecik bozuldu, her taraftan ulam ulam altın dökülmeye başladı.

ریخت چند این زر که ترسید آن پسر ** تا نگیرد زر ز پری راه در 4355

Öyle altın döküldü ki oğlancağız, kapının bile kapanıp açılmayacağından korktu.

بعد از آن برخاست آن شیر عتید ** تا سحرگه زر به بیرون می‌کشید

Ondan sonra o kuvvetli aslan kalktı, ta seher çağına kadar altını dışarıya taşımakla uğraştı.

دفن می‌کرد و همی آمد بزر ** با جوال و توبره بار دگر

Altınları gömmekte, sonra yine gelip çuvallara, torbalara doldurarak dışarıya götürmekteydi.

گنجها بنهاد آن جانباز از آن ** کوری ترسانی واپس خزان

O canıyla oynayan er, gerisin geriye çekilip kaçan korkakların rağmine definelerine sahip oldu.

این زر ظاهر بخاطر آمدست ** در دل هر کور دور زرپرست

Her kör ve hakikatten uzak kalmış altına tapan kişinin hatırına bu hikâyeyi duyunca derhal zahiri altın gelir.

کودکان اسفالها را بشکنند ** نام زر بنهند و در دامن کنند 4360

Çocuklar saksıları kırar, o kırık parçalara altın adını takar eteklerine koyarlar.

اندر آن بازی چو گویی نام زر ** آن کند در خاطر کودک گذر

Oyun oynarken o parçalara altın adını taktın ya… Artık ne vakit altın desen çocuğun aklına saksı kırıkları gelir.