متصل نبود سفال دو چراغ ** نورشان ممزوج باشد در مساغ

هیچ عاشق خود نباشد وصل‌جو ** که نه معشوقش بود جویای او

لیک عشق عاشقان تن زه کند ** عشق معشوقان خوش و فربه کند

چون درین دل برق مهر دوست جست ** اندر آن دل دوستی می‌دان که هست 4395

در دل تو مهر حق چون شد دوتو ** هست حق را بی گمانی مهر تو

هیچ بانگ کف زدن ناید بدر ** از یکی دست تو بی دستی دگر

تشنه می‌نالد که ای آب گوار ** آب هم نالد که کو آن آب‌خوار

جذب آبست این عطش در جان ما ** ما از آن او و او هم آن ما

حکمت حق در قضا و در قدر ** کرد ما را عاشقان همدگر 4400

جمله اجزای جهان زان حکم پیش ** جفت جفت و عاشقان جفت خویش

هست هر جزوی ز عالم جفت‌خواه ** راست همچون کهربا و برگ کاه

آسمان گوید زمین را مرحبا ** با توم چون آهن و آهن‌ربا

آسمان مرد و زمین زن در خرد ** هرچه آن انداخت این می‌پرورد

چون نماند گرمیش بفرستد او ** چون نماند تری و نم بدهد او 4405

برج خاکی خاک ارضی را مدد ** برج آبی تریش اندر دمد

برج بادی ابر سوی او برد ** تا بخارات وخم را بر کشد

برج آتش گرمی خورشید ازو ** همچو تابه‌ی سرخ ز آتش پشت و رو

هست سرگردان فلک اندر زمن ** همچو مردان گرد مکسب بهر زن

وین زمین کدبانویها می‌کند ** بر ولادات و رضاعش می‌تند 4410

پس زمین و چرخ را دان هوشمند ** چونک کار هوشمندان می‌کنند

گر نه از هم این دو دلبر می‌مزند ** پس چرا چون جفت در هم می‌خزند

بی زمین کی گل بروید و ارغوان ** پس چه زاید ز آب و تاب آسمان

بهر آن میلست در ماده به نر ** تا بود تکمیل کار همدگر

میل اندر مرد و زن حق زان نهاد ** تا بقا یابد جهان زین اتحاد 4415

میل هر جزوی به جزوی هم نهد ** ز اتحاد هر دو تولیدی زهد