غالبی بر خواجه دام او شود ** تا رسد والی و بستاند قود

ای که تو بر خلق چیره گشته‌ای ** در نبرد و غالبی آغشته‌ای 4565

آن به قاصد منهزم کردستشان ** تا ترا در حلقه می‌آرد کشان

هین عنان در کش پی این منهزم ** در مران تا تو نگردی منخزم

چون کشانیدت بدین شیوه به دام ** حمله بینی بعد از آن اندر زحام

عقل ازین غالب شدن کی گشت شاد ** چون درین غالب شدن دید او فساد

تیزچشم آمد خرد بینای پیش ** که خدایش سرمه کرد از کحل خویش 4570

گفت پیغامبر که هستند از فنون ** اهل جنت در خصومتها زبون

از کمال حزم و س الظن خویش ** نه ز نقص و بد دلی و ضعف کیش

در فره دادن شنیده در کمون ** حکمت لولا رجال مومنون

دست‌کوتاهی ز کفار لعین ** فرض شد بهر خلاص مومنین

قصه‌ی عهد حدیبیه بخوان ** کف ایدیکم تمامت زان بدان 4575

نیز اندر غالبی هم خویش را ** دید او مغلوب دام کبریا

زان نمی‌خندم من از زنجیرتان ** که بکردم ناگهان شبگیرتان

زان همی‌خندم که با زنجیر و غل ** می‌کشمتان سوی سروستان و گل

ای عجب کز آتش بی‌زینهار ** بسته می‌آریمتان تا سبزه‌زار

از سوی دوزخ به زنجیر گران ** می‌کشمتان تا بهشت جاودان 4580

هر مقلد را درین ره نیک و بد ** همچنان بسته به حضرت می‌کشد

جمله در زنجیر بیم و ابتلا ** می‌روند این ره بغیر اولیا

می‌کشند این راه را بیگاروار ** جز کسانی واقف از اسرار کار

جهد کن تا نور تو رخشان شود ** تا سلوک و خدمتت آسان شود

کودکان را می‌بری مکتب به زور ** زانک هستند از فواید چشم‌کور 4585

چون شود واقف به مکتب می‌دود ** جانش از رفتن شکفته می‌شود

می‌رود کودک به مکتب پیچ پیچ ** چون ندید از مزد کار خویش هیچ

چون کند در کیسه دانگی دست‌مزد ** آنگهان بی‌خواب گردد شب چو دزد