گوش را اکنون ز غفلت پاک کن ** استماع هجر آن غمناک کن

آن زکاتی دان که غمگین را دهی ** گوش را چون پیش دستانش نهی

بشنوی غمهای رنجوران دل ** فاقه‌ی جان شریف از آب و گل

خانه‌ی پر دود دارد پر فنی ** مر ورا بگشا ز اصغا روزنی 485

گوش تو او را چو راه دم شود ** دود تلخ از خانه‌ی او کم شود

غمگساری کن تو با ما ای روی ** گر به سوی رب اعلی می‌روی

این تردد حبس و زندانی بود ** که بنگذارد که جان سویی رود

این بدین سو آن بدان سو می‌کشد ** هر یکی گویا منم راه رشد

این تردد عقبه‌ی راه حقست ** ای خنک آن را که پایش مطلقست 490

بی‌تردد می‌رود در راه راست ** ره نمی‌دانی بجو گامش کجاست

گام آهو را بگیر و رو معاف ** تا رسی از گام آهو تا بناف

زین روش بر اوج انور می‌روی ** ای برادر گر بر آذر می‌روی

نه ز دریا ترس نه از موج و کف ** چون شنیدی تو خطاب لا تخف

لا تخف دان چونک خوفت داد حق ** نان فرستد چون فرستادت طبق 495

خوف آن کس راست کو را خوف نیست ** غصه‌ی آن کس را کش اینجا طوف نیست

روان شدن خواجه به سوی ده

خواجه در کار آمد و تجهیز ساخت ** مرغ عزمش سوی ده اشتاب تاخت

اهل و فرزندان سفر را ساختند ** رخت را بر گاو عزم انداختند

شادمانان و شتابان سوی ده ** که بری خوردیم از ده مژده ده

مقصد ما را چراگاه خوشست ** یار ما آنجا کریم و دلکشست 500

با هزاران آرزومان خوانده است ** بهر ما غرس کرم بنشانده است

ما ذخیره‌ی ده زمستان دراز ** از بر او سوی شهر آریم باز

بلک باغ ایثار راه ما کند ** در میان جان خودمان جا کند

عجلوا اصحابنا کی تربحوا ** عقل می‌گفت از درون لا تفرحوا

من رباح الله کونوا رابحین ** ان ربی لا یحب الفرحین 505

افرحوا هونا بما آتاکم ** کل آت مشغل الهاکم