English    Türkçe    فارسی   

3
517-541

  • ده مرو ده مرد را احمق کند ** عقل را بی نور و بی رونق کند

  • قول پیغامبر شنو ای مجتبی ** گور عقل آمد وطن در روستا

  • هر که را در رستا بود روزی و شام ** تا بماهی عقل او نبود تمام

  • تا بماهی احمقی با او بود ** از حشیش ده جز اینها چه درود 520

  • وانک ماهی باشد اندر روستا ** روزگاری باشدش جهل و عمی

  • ده چه باشد شیخ واصل ناشده ** دست در تقلید و حجت در زده

  • پیش شهر عقل کلی این حواس ** چون خران چشم‌بسته در خراس

  • این رها کن صورت افسانه گیر ** هل تو دردانه تو گندم‌دانه گیر

  • گر بدر ره نیست هین بر می‌ستان ** گر بدان ره نیستت این سو بران 525

  • ظاهرش گیر ار چه ظاهر کژ پرد ** عاقبت ظاهر سوی باطن برد

  • اول هر آدمی خود صورتست ** بعد از آن جان کو جمال سیرتست

  • اول هر میوه جز صورت کیست ** بعد از آن لذت که معنی ویست

  • اولا خرگاه سازند و خرند ** ترک را زان پس به مهمان آورند

  • صورتت خرگاه دان معنیت ترک ** معنیت ملاح دان صورت چو فلک 530

  • بهر حق این را رها کن یک نفس ** تا خر خواجه بجنباند جرس

  • رفتن خواجه و قومش به سوی ده

  • خواجه و بچگان جهازی ساختند ** بر ستوران جانب ده تاختند

  • شادمانه سوی صحرا راندند ** سافروا کی تغنموا بر خواندند

  • کز سفرها ماه کیخسرو شود ** بی سفرها ماه کی خسرو شود

  • از سفر بیدق شود فرزین راد ** وز سفر یابید یوسف صد مراد 535

  • روز روی از آفتابی سوختند ** شب ز اختر راه می‌آموختند

  • خوب گشته پیش ایشان راه زشت ** از نشاط ده شده ره چون بهشت

  • تلخ از شیرین‌لبان خوش می‌شود ** خار از گلزار دلکش می‌شود

  • حنظل از معشوق خرما می‌شود ** خانه از همخانه صحرا می‌شود

  • ای بسا از نازنینان خارکش ** بر امید گل‌عذار ماه‌وش 540

  • ای بسا حمال گشته پشت‌ریش ** از برای دلبر مه‌روی خویش