ناامید از هر دو عالم گشته‌اند ** خارهای بی‌نهایت کشته‌اند

پس ز مستیها بگفتند ای دریغ ** بر زمین باران بدادیمی چو میغ

گستریدیمی درین بی‌داد جا ** عدل و انصاف و عبادات و وفا

این بگفتند و قضا می‌گفت بیست ** پیش پاتان دام ناپیدا بسیست 830

هین مدو گستاخ در دشت بلا ** هین مران کورانه اندر کربلا

که ز موی و استخوان هالکان ** می‌نیابد راه پای سالکان

جمله‌ی راه استخوان و موی و پی ** بس که تیغ قهر لاشی کرد شی

گفت حق که بندگان جفت عون ** بر زمین آهسته می‌رانند و هون

پا برهنه چون رود در خارزار ** جز بوقفه و فکرت و پرهیزگار 835

این قضا می‌گفت لیکن گوششان ** بسته بود اندر حجاب جوششان

چشمها و گوشها را بسته‌اند ** جز مر آنها را که از خود رسته‌اند

جز عنایت که گشاید چشم را ** جز محبت که نشاند خشم را

جهد بی توفیق خود کس را مباد ** در جهان والله اعلم بالسداد

قصه‌ی خواب دیدن فرعون آمدن موسی را علیه السلام و تدارک اندیشیدن

جهد فرعونی چو بی توفیق بود ** هرچه او می‌دوخت آن تفتیق بود 840

از منجم بود در حکمش هزار ** وز معبر نیز و ساحر بی‌شمار

مقدم موسی نمودندش بخواب ** که کند فرعون و ملکش را خراب

با معبر گفت و با اهل نجوم ** چون بود دفع خیال و خواب شوم

جمله گفتندش که تدبیری کنیم ** راه زادن را چو ره‌زن می‌زنیم

تا رسید آن شب که مولد بود آن ** رای این دیدند آن فرعونیان 845

که برون آرند آن روز از پگاه ** سوی میدان بزم و تخت پادشاه

الصلا ای جمله اسرائیلیان ** شاه می‌خواند شما را زان مکان

تا شما را رو نماید بی نقاب ** بر شما احسان کند بهر ثواب

کان اسیران را بجز دوری نبود ** دیدن فرعون دستوری نبود

گر فتادندی به ره در پیش او ** بهر آن یاسه بخفتندی برو 850

یاسه این بد که نبیند هیچ اسیر ** در گه و بیگه لقای آن امیر