عاقبت پیدا شود آثار این ** چون علامتها رسید ای نازنین

در زمان از سوی میدان نعره‌ها ** می‌رسید از خلق و پر می‌شد هوا 890

شاه از آن هیبت برون جست آن زمان ** پابرهنه کین چه غلغلهاست هان

از سوی میدان چه بانگست و غریو ** کز نهیبش می‌رمد جنی و دیو

گفت عمران شاه ما را عمر باد ** قوم اسرائیلیانند از تو شاد

از عطای شاه شادی می‌کنند ** رقص می‌آرند و کفها می‌زنند

گفت باشد کین بود اما ولیک ** وهم و اندیشه مرا پر کرد نیک 895

ترسیدن فرعون از آن بانگ

این صدا جان مرا تغییر کرد ** از غم و اندوه تلخم پیر کرد

پیش می‌آمد سپس می‌رفت شه ** جمله شب او همچو حامل وقت زه

هر زمان می‌گفت ای عمران مرا ** سخت از جا برده است این نعره‌ها

زهره نه عمران مسکین را که تا ** باز گوید اختلاط جفت را

که زن عمران به عمران در خزید ** تا که شد استاره‌ی موسی پدید 900

هر پیمبر که در آید در رحم ** نجم او بر چرخ گردد منتجم

پیدا شدن استاره‌ی موسی علیه السلام بر آسمان و غریو منجمان در میدان

بر فلک پیدا شد آن استاره‌اش ** کوری فرعون و مکر و چاره‌اش

روز شد گفتش که ای عمران برو ** واقف آن غلغل و آن بانگ شو

راند عمران جانب میدان و گفت ** این چه غلغل بود شاهنشه نخفت

هر منجم سر برهنه جامه‌پاک ** همچو اصحاب عزا بوسیده خاک 905

همچو اصحاب عزا آوازشان ** بد گرفته از فغان و سازشان

ریش و مو بر کنده رو بدریدگان ** خاک بر سر کرده خون‌پر دیدگان

گفت خیرست این چه آشوبست و حال ** بد نشانی می‌دهد منحوس سال

عذر آوردند و گفتند ای امیر ** کرد ما را دست تقدیرش اسیر

این همه کردیم و دولت تیره شد ** دشمن شه هست گشت و چیره شد 910

شب ستاره‌ی آن پسر آمد عیان ** کوری ما بر جبین آسمان

زد ستاره‌ی آن پیمبر بر سما ** ما ستاره‌بار گشتیم از بکا

با دل خوش شاد عمران وز نفاق ** دست بر سر می‌بزد کاه الفراق