زد ستاره‌ی آن پیمبر بر سما ** ما ستاره‌بار گشتیم از بکا

با دل خوش شاد عمران وز نفاق ** دست بر سر می‌بزد کاه الفراق

کرد عمران خویش پر خشم و ترش ** رفت چون دیوانگان بی عقل و هش

خویشتن را اعجمی کرد و براند ** گفته‌های بس خشن بر جمع خواند 915

خویشتن را ترش و غمگین ساخت او ** نردهای بازگونه باخت او

گفتشان شاه مرا بفریفتید ** از خیانت وز طمع نشکیفتید

سوی میدان شاه را انگیختید ** آب روی شاه ما را ریختید

دست بر سینه زدیت اندر ضمان ** شاه را ما فارغ آریم از غمان

شاه هم بشنید و گفت ای خاینان ** من بر آویزم شما را بی امان 920

خویش را در مضحکه انداختم ** مالها با دشمنان در باختم

تا که امشب جمله اسرائیلیان ** دور ماندند از ملاقات زنان

مال رفت و آب رو و کار خام ** این بود یاری و افعال کرام

سالها ادرار و خلعت می‌برید ** مملکتها را مسلم می‌خورید

رایتان این بود و فرهنگ و نجوم ** طبل‌خوارانید و مکارید و شوم 925

من شما را بر درم و آتش زنم ** بینی و گوش و لبانتان بر کنم

من شما را هیزم آتش کنم ** عیش رفته بر شما ناخوش کنم

سجده کردند و بگفتند ای خدیو ** گر یکی کرت ز ما چربید دیو

سالها دفع بلاها کرده‌ایم ** وهم حیران زانچ ماها کرده‌ایم

فوت شد از ما و حملش شد پدید ** نطفه‌اش جست و رحم اندر خزید 930

لیک استغفار این روز ولاد ** ما نگه داریم ای شاه و قباد

روز میلادش رصد بندیم ما ** تا نگردد فوت و نجهد این قضا

گر نداریم این نگه ما را بکش ** ای غلام رای تو افکار و هش

تا بنه مه می‌شمرد او روز روز ** تا نپرد تیر حکم خصم‌دوز

بر قضا هر کو شبیخون آورد ** سرنگون آید ز خون خود خورد 935

چون زمین با آسمان خصمی کند ** شوره گردد سر ز مرگی بر زند