گفت واسجد واقترب یزدان ما ** قرب جان شد سجده ابدان ما

گر زیادت می‌شود زین رو بود ** نه از برای بوش و های و هو بود

با تو ما چون رز به تابستان خوشیم ** حکم داری هین بکش تا می‌کشیم

خوش بکش این کاروان را تا به حج ** ای امیر صبر مفتاح الفرج

حج زیارت کردن خانه بود ** حج رب البیت مردانه بود 15

زان ضیا گفتم حسام‌الدین ترا ** که تو خورشیدی و این دو وصفها

کین حسام و این ضیا یکیست هین ** تیغ خورشید از ضیا باشد یقین

نور از آن ماه باشد وین ضیا ** آن خورشید این فرو خوان از نبا

شمس را قرآن ضیا خواند ای پدر ** و آن قمر را نور خواند این را نگر

شمس چون عالی‌تر آمد خود ز ماه ** پس ضیا از نور افزون دان به جاه 20

بس کس اندر نور مه منهج ندید ** چون برآمد آفتاب آن شد پدید

آفتاب اعواض را کامل نمود ** لاجرم بازارها در روز بود

تا که قلب و نقد نیک آید پدید ** تا بود از غبن و از حیله بعید

تا که نورش کامل آمد در زمین ** تاجران را رحمة للعالمین

لیک بر قلاب مبغوضست و سخت ** زانک ازو شد کاسد او را نقد و رخت 25

پس عدو جان صرافست قلب ** دشمن درویش کی بود غیر کلب

انبیا با دشمنان بر می‌تنند ** پس ملایک رب سلم می‌زنند

کین چراغی را که هست او نور کار ** از پف و دمهای دزدان دور دار

دزد و قلابست خصم نور بس ** زین دو ای فریادرس فریاد رس

روشنی بر دفتر چارم بریز ** کفتاب از چرخ چارم کرد خیز 30

هین ز چارم نور ده خورشیدوار ** تا بتابد بر بلاد و بر دیار

هر کش افسانه بخواند افسانه است ** وآنک دیدش نقد خود مردانه است

آب نیلست و به قبطی خون نمود ** قوم موسی را نه خون بد آب بود

دشمن این حرف این دم در نظر ** شد ممثل سرنگون اندر سقر

ای ضیاء الحق تو دیدی حال او ** حق نمودت پاسخ افعال او 35