گفتش ای جان صعب‌تر خشم خدا ** که از آن دوزخ همی لرزد چو ما

گفت ازین خشم خدا چه بود امان ** گفت ترک خشم خویش اندر زمان 115

پس عوان که معدن این خشم گشت ** خشم زشتش از سبع هم در گذشت

چه امیدستش به رحمت جز مگر ** باز گردد زان صفت آن بی‌هنر

گرچه عالم را ازیشان چاره نیست ** این سخن اندر ضلال افکندنیست

چاره نبود هم جهان را از چمین ** لیک نبود آن چمین ماء معین

قصد خیانت کردن عاشق و بانگ بر زدن معشوق بر وی

چونک تنهااش بدید آن ساده مرد ** زود او قصد کنار و بوسه کرد 120

بانگ بر وی زد به هیبت آن نگار ** که مرو گستاخ ادب را هوش دار

گفت آخر خلوتست و خلق نی ** آب حاضر تشنه‌ی هم‌چون منی

کس نمی‌جنبد درینجا جز که باد ** کیست حاضر کیست مانع زین گشاد

گفت ای شیدا تو ابله بوده‌ای ** ابلهی وز عاقلان نشنوده‌ای

باد را دیدی که می‌جنبد بدان ** بادجنبانیست اینجا بادران 125

مروحهى تصريف صنع ايزدش ** زد بر اين باد و همىجنباندش

جزو بادی که به حکم ما درست ** بادبیزن تا نجنبانی نجست

جنبش این جزو باد ای ساده مرد ** بی‌تو و بی‌بادبیزن سر نکرد

جنبش باد نفس کاندر لبست ** تابع تصریف جان و قالبست

گاه دم را مدح و پیغامی کنی ** گاه دم را هجو و دشنامی کنی 130

پس بدان احوال دیگر بادها ** که ز جز وی کل می‌بیند نهی

باد را حق گه بهاری می‌کند ** در دیش زین لطف عاری می‌کند

بر گروه عاد صرصر می‌کند ** باز بر هودش معطر می‌کند

می‌کند یک باد را زهر سموم ** مر صبا را می‌کند خرم‌قدوم

باد دم را بر تو بنهاد او اساس ** تا کنی هر باد را بر وی قیاس 135

دم نمی‌گردد سخن بی‌لطف و قهر ** بر گروهی شهد و بر قومیست زهر

مروحه جنبان پی انعام کس ** وز برای قهر هر پشه و مگس

مروحه‌ی تقدیر ربانی چرا ** پر نباشد ز امتحان و ابتلا