معنی الله گفت آن سیبویه ** یولهون فی الحوائج هم لدیه

گفت الهنا فی حوائجنا الیک ** والتمسناها وجدناها لدیک 1170

صد هزاران عاقل اندر وقت درد ** جمله نالان پیش آن دیان فرد

هیچ دیوانه‌ی فلیوی این کند ** بر بخیلی عاجزی کدیه تند

گر ندیدندی هزاران بار بیش ** عاقلان کی جان کشیدندیش پیش

بلک جمله‌ی ماهیان در موجها ** جمله‌ی پرندگان بر اوجها

پیل و گرگ و حیدر اشکار نیز ** اژدهای زفت و مور و مار نیز 1175

بلک خاک و باد و آب و هر شرار ** مایه زو یابند هم دی هم بهار

هر دمش لابه کند این آسمان ** که فرو مگذارم ای حق یک زمان

استن من عصمت و حفظ تو است ** جمله مطوی یمین آن دو دست

وین زمین گوید که دارم بر قرار ** ای که بر آبم تو کردستی سوار

جملگان کیسه ازو بر دوختند ** دادن حاجت ازو آموختند 1180

هر نبیی زو برآورده برات ** استعینوا منه صبرا او صلات

هین ازو خواهید نه از غیر او ** آب در یم جو مجو در خشک جو

ور بخواهی از دگر هم او دهد ** بر کف میلش سخا هم او نهد

آنک معرض را ز زر قارون کند ** رو بدو آری به طاعت چون کند

بار دیگر شاعر از سودای داد ** روی سوی آن شه محسن نهاد 1185

هدیه‌ی شاعر چه باشد شعر نو ** پیش محسن آرد و بنهد گرو

محسنان با صد عطا و جود و بر ** زر نهاده شاعران را منتظر

پیششان شعری به از صدتنگ شعر ** خاصه شاعر کو گهر آرد ز قعر

آدمی اول حریص نان بود ** زانک قوت و نان ستون جان بود

سوی کسب و سوی غصب و صد حیل ** جان نهاده بر کف از حرص و امل 1190

چون بنادر گشت مستغنی ز نان ** عاشق نامست و مدح شاعران

تا که اصل و فصل او را بر دهند ** در بیان فضل او منبر نهند

تا که کر و فر و زر بخشی او ** هم‌چو عنبر بو دهد در گفت و گو