تو سلیمان‌وار داد او بده ** پی بر از وی پای رد بر وی منه

تو سلیمان‌وار داد او بده ** پی بر از وی پای رد بر وی منه 1315

زانک حال این زمین با ثبات ** باز گوید با تو انواع نبات

در زمین گر نیشکر ور خود نیست ** ترجمان هر زمین نبت ویست

پس زمین دل که نبتش فکر بود ** فکرها اسرار دل را وا نمود

گر سخن‌کش یابم اندر انجمن ** صد هزاران گل برویم چون چمن

ور سخن‌کش یابم آن دم زن به مزد ** می‌گریزد نکته‌ها از دل چو دزد 1320

جنبش هر کس به سوی جاذبست ** جذب صدق نه چو جذب کاذبست

می‌روی گه گمره و گه در رشد ** رشته پیدا نه و آنکت می‌کشد

اشتر کوری مهار تو رهین ** تو کشش می‌بین مهارت را مبین

گر شدی محسوس جذاب و مهار ** پس نماندی این جهان دارالغرار

گبر دیدی کو پی سگ می‌رود ** سخره‌ی دیو ستنبه می‌شود 1325

در پی او کی شدی مانند حیز ** پی خود را واکشیدی گبر نیز

گاو گر واقف ز قصابان بدی ** کی پی ایشان بدان دکان شدی

یا بخوردی از کف ایشان سبوس ** یا بدادی شیرشان از چاپلوس

ور بخوردی کی علف هضمش شدی ** گر ز مقصود علف واقف بدی

پس ستون این جهان خود غفلتست ** چیست دولت کین دوادو با لتست 1330

اولش دو دو به آخر لت بخور ** جز درین ویرانه نبود مرگ خر

تو به جد کاری که بگرفتی به دست ** عیبش این دم بر تو پوشیده شدست

زان همی تانی بدادن تن به کار ** که بپوشید از تو عیبش کردگار

همچنین هر فکر که گرمی در آن ** عیب آن فکرت شدست از تو نهان

بر تو گر پیدا شدی زو عیب و شین ** زو رمیدی جانت بعد المشرقین 1335

حال که آخر زو پشیمان می‌شوی ** گر بود این حال اول کی دوی

پس بپوشید اول آن بر جان ما ** تا کنیم آن کار بر وفق قضا

چون قضا آورد حکم خود پدید ** چشم وا شد تا پشیمانی رسید

این پشیمانی قضای دیگرست ** این پشیمانی بهل حق را پرست