English    Türkçe    فارسی   

4
1380-1404

  • گفت تا من هستم این مسجد یقین ** در خلل ناید ز آفات زمین 1380

  • تا که من باشم وجود من بود ** مسجداقصی مخلخل کی شود

  • پس که هدم مسجد ما بی‌گمان ** نبود الا بعد مرگ ما بدان

  • مسجدست آن دل که جسمش ساجدست ** یار بد خروب هر جا مسجدست

  • یار بد چون رست در تو مهر او ** هین ازو بگریز و کم کن گفت وگو

  • برکن از بیخش که گر سر بر زند ** مر ترا و مسجدت را بر کند 1385

  • عاشقا خروب تو آمد کژی ** هم‌چو طفلان سوی کژ چون می‌غژی

  • خویش مجرم دان و مجرم گو مترس ** تا ندزدد از تو آن استاد درس

  • چون بگویی جاهلم تعلیم ده ** این چنین انصاف از ناموس به

  • از پدر آموز ای روشن‌جبین ** ربنا گفت و ظلمنا پیش ازین

  • نه بهانه کرد و نه تزویر ساخت ** نه لوای مکر و حیلت بر فراخت 1390

  • باز آن ابلیس بحث آغاز کرد ** که بدم من سرخ رو کردیم زرد

  • رنگ رنگ تست صباغم توی ** اصل جرم و آفت و داغم توی

  • هین بخوان رب بما اغویتنی ** تا نگردی جبری و کژ کم تنی

  • بر درخت جبر تا کی بر جهی ** اختیار خویش را یک‌سو نهی

  • هم‌چو آن ابلیس و ذریات او ** با خدا در جنگ و اندر گفت و گو 1395

  • چون بود اکراه با چندان خوشی ** که تو در عصیان همی دامن کشی

  • آن‌چنان خوش کس رود در مکرهی ** کس چنان رقصان دود در گم‌رهی

  • بیست مرده جنگ می‌کردی در آن ** کت همی‌دادند پند آن دیگران

  • که صواب اینست و راه اینست و بس ** کی زند طعنه مرا جز هیچ‌کس

  • کی چنین گوید کسی کو مکر هست ** چون چنین جنگد کسی کو بی‌رهست 1400

  • هر چه نفست خواست داری اختیار ** هر چه عقلت خواست آری اضطرار

  • داند او کو نیک‌بخت و محرمست ** زیرکی ز ابلیس و عشق از آدمست

  • زیرکی سباحی آمد در بحار ** کم رهد غرقست او پایان کار

  • هل سباحت را رها کن کبر و کین ** نیست جیحون نیست جو دریاست این