ره شناسی می‌بباید با لباب ** هر رهی را خاصه اندر راه آب

خیز بنگر کاروان ره‌زده ** هر طرف غولیست کشتیبان شده 1460

خضر وقتی غوث هر کشتی توی ** هم‌چو روح‌الله مکن تنها روی

پیش این جمعی چو شمع آسمان ** انقطاع و خلوت آری را بمان

وقت خلوت نیست اندر جمع آی ** ای هدی چون کوه قاف و تو همای

بدر بر صدر فلک شد شب روان ** سیر را نگذارد از بانگ سگان

طاعنان هم‌چون سگان بر بدر تو ** بانگ می‌دارند سوی صدر تو 1465

این سگان کرند از امر انصتوا ** از سفه و عوع کنان بر بدر تو

هین بمگذار ای شفا رنجور را ** تو ز خشم کر عصای کور را

نه تو گفتی قاید اعمی به راه ** صد ثواب و اجر یابد از اله

هر که او چل گام کوری را کشد ** گشت آمرزیده و یابد رشد

پس بکش تو زین جهان بی‌قرار ** جوق کوران را قطار اندر قطار 1470

کار هادی این بود تو هادیی ** ماتم آخر زمان را شادیی

هین روان کن ای امام المتقین ** این خیال‌اندیشگان را تا یقین

هر که در مکر تو دارد دل گرو ** گردنش را من زنم تو شاد رو

بر سر کوریش کوریها نهم ** او شکر پندارد و زهرش دهم

عقلها از نور من افروختند ** مکرها از مکر من آموختند 1475

چیست خود آلاجق آن ترکمان ** پیش پای نره پیلان جهان

آن چراغ او به پیش صرصرم ** خود چه باشد ای مهین پیغامبرم

خیز در دم تو بصور سهمناک ** تا هزاران مرده بر روید ز خاک

چون تو اسرافیل وقتی راست‌خیز ** رستخیزی ساز پیش از رستخیز

هر که گوید کو قیامت ای صنم ** خویش بنما که قیامت نک منم 1480

در نگر ای سایل محنت‌زده ** زین قیامت صد جهان افزون شده

ور نباشد اهل این ذکر و قنوت ** پس جواب الاحمق ای سلطان سکوت

ز آسمان حق سکوت آید جواب ** چون بود جانا دعا نامستجاب