هین روان کن ای امام المتقین ** این خیال‌اندیشگان را تا یقین

هر که در مکر تو دارد دل گرو ** گردنش را من زنم تو شاد رو

بر سر کوریش کوریها نهم ** او شکر پندارد و زهرش دهم

عقلها از نور من افروختند ** مکرها از مکر من آموختند 1475

چیست خود آلاجق آن ترکمان ** پیش پای نره پیلان جهان

آن چراغ او به پیش صرصرم ** خود چه باشد ای مهین پیغامبرم

خیز در دم تو بصور سهمناک ** تا هزاران مرده بر روید ز خاک

چون تو اسرافیل وقتی راست‌خیز ** رستخیزی ساز پیش از رستخیز

هر که گوید کو قیامت ای صنم ** خویش بنما که قیامت نک منم 1480

در نگر ای سایل محنت‌زده ** زین قیامت صد جهان افزون شده

ور نباشد اهل این ذکر و قنوت ** پس جواب الاحمق ای سلطان سکوت

ز آسمان حق سکوت آید جواب ** چون بود جانا دعا نامستجاب

ای دریغا وقت خرمنگاه شد ** لیک روز از بخت ما بیگاه شد

وقت تنگست و فراخی این کلام ** تنگ می‌آید برو عمر دوام 1485

نیزه‌بازی اندرین کوه‌های تنگ ** نیزه‌بازان را همی آرد به تنگ

وقت تنگ و خاطر و فهم عوام ** تنگ‌تر صد ره ز وقت است ای غلام

چون جواب احمق آمد خامشی ** این درازی در سخن چون می‌کشی

از کمال رحمت و موج کرم ** می‌دهد هر شوره را باران و نم

در بیان آنک ترک الجواب جواب مقرر این سخن کی جواب الاحمق سکوت شرح این هر دو درین قصه است کی گفته می‌آید

بود شاهی بود او را بنده‌ای ** مرده عقلی بود و شهوت‌زنده‌ای 1490

خرده‌های خدمتش بگذاشتی ** بد سگالیدی نکو پنداشتی

گفت شاهنشه جرااش کم کنید ** ور بجنگد نامش از خط بر زنید

عقل او کم بود و حرص او فزون ** چون جرا کم دید شد تند و حرون

عقل بودی گرد خود کردی طواف ** تا بدیدی جرم خود گشتی معاف

چون خری پابسته تندد از خری ** هر دو پایش بسته گردد بر سری 1495

پس بگوید خر که یک بندم بست ** خود مدان کان دو ز فعل آن خسست

در تفسیر این حدیث مصطفی علیه‌السلام کی ان الله تعالی خلق الملائکة و رکب فیهم العقل و خلق البهائم و رکب فیها الشهوة و خلق بنی آدم و رکب فیهم العقل و الشهوة فمن غلب عقله شهوته فهو اعلی من الملائکة و من غلب شهوته عقله فهو ادنی من البهائم