گر بخواهی ور نخواهی با چراغ ** دیده گردد نقش باز و نقش زاغ

ورنه این زاغان دغل افروختند ** بانگ بازان سپید آموختند 1700

بانگ هدهد گر بیاموزد فتی ** راز هدهد کو و پیغام سبا

بانگ بر رسته ز بر بسته بدان ** تاج شاهان را ز تاج هدهدان

حرف درویشان و نکته‌ی عارفان ** بسته‌اند این بی‌حیایان بر زبان

هر هلاک امت پیشین که بود ** زانک چندل را گمان بردند عود

بودشان تمییز کان مظهر کند ** لیک حرص و آز کور و کر کند 1705

کوری کوران ز رحمت دور نیست ** کوری حرص است که آن معذور نیست

چارمیخ شه ز رحمت دور نی ** چار میخ حاسدی مغفور نی

ماهیا آخر نگر بنگر بشست ** بدگلویی چشم آخربینت بست

با دو دیده اول و آخر ببین ** هین مباش اعور چو ابلیس لعین

اعور آن باشد که حالی دید و بس ** چون بهایم بی‌خبر از بازپس 1710

چون دو چشم گاو در جرم تلف ** هم‌چو یک چشمست کش نبود شرف

نصف قیمت ارزد آن دو چشم او ** که دو چشمش راست مسند چشم تو

ور کنی یک چشم آدم‌زاده‌ای ** نصف قیمت لایقست از جاده‌ای

زانک چشم آدمی تنها به خود ** بی دو چشم یار کاری می‌کند

چشم خر چون اولش بی آخرست ** گر دو چشمش هست حکمش اعورست 1715

این سخن پایان ندارد وان خفیف ** می‌نویسد رقعه در طمع رغیف

بقیه‌ی نوشتن آن غلام رقعه به طلب اجری

رفت پیش از نامه پیش مطبخی ** کای بخیل از مطبخ شاه سخی

دور ازو وز همت او کین قدر ** از جری‌ام آیدش اندر نظر

گفت بهر مصلحت فرموده است ** نه برای بخل و نه تنگی دست

گفت دهلیزیست والله این سخن ** پیش شه خاکست هم زر کهن 1720

مطبخی ده گونه حجت بر فراشت ** او همه رد کرد از حرصی که داشت

چون جری کم آمدش در وقت چاشت ** زد بسی تشنیع او سودی نداشت

گفت قاصد می‌کنید اینها شما ** گفت نه که بنده فرمانیم ما