هشت بارش راست کرد و گشت کژ ** گفت تاجا چیست آخر کژ مغژ

گفت اگر صد ره کنی تو راست من ** کژ شوم چون کژ روی ای متمن 1905

پس سلیمان اندرونه راست کرد ** دل بر آن شهوت که بودش کرد سرد

بعد از آن تاجش همان دم راست شد ** آنچنان که تاج را می‌خواست شد

بعد از آنش کژ همی کرد او به قصد ** تاج او می‌گشت تارک‌جو به قصد

هشت کرت کژ بکرد آن مهترش ** راست می‌شد تاج بر فرق سرش

تاج ناطق گشت کای شه ناز کن ** چون فشاندی پر ز گل پرواز کن 1910

نیست دستوری کزین من بگذرم ** پرده‌های غیب این برهم درم

بر دهانم نه تو دست خود ببند ** مر دهانم را ز گفت ناپسند

پس ترا هر غم که پیش آید ز درد ** بر کسی تهمت منه بر خویش گرد

ظن مبر بر دیگری ای دوستکام ** آن مکن که می‌سگالید آن غلام

گاه جنگش با رسول و مطبخی ** گاه خشمش با شهنشاه سخی 1915

هم‌چو فرعونی که موسی هشته بود ** طفلکان خلق را سر می‌ربود

آن عدو در خانه‌ی آن کور دل ** او شده اطفال را گردن گسل

تو هم از بیرون بدی با دیگران ** واندرون خوش گشته با نفس گران

خود عدوت اوست قندش می‌دهی ** وز برون تهمت به هر کس می‌نهی

هم‌چو فرعونی تو کور و کوردل ** با عدو خوش بی‌گناهان را مذل 1920

چند فرعونا کشی بی‌جرم را ** می‌نوازی مر تن پر غرم را

عقل او بر عقل شاهان می‌فزود ** حکم حق بی‌عقل و کورش کرده بود

مهر حق بر چشم و بر گوش خرد ** گر فلاطونست حیوانش کند

حکم حق بر لوح می‌آید پدید ** آنچنان که حکم غیب بایزید

شنیدن شیخ ابوالحسن رضی الله عنه خبر دادن ابویزید را و بود او و احوال او

هم‌چنان آمد که او فرموده بود ** بوالحسن از مردمان آن را شنود 1925

که حسن باشد مرید و امتم ** درس گیرد هر صباح از تربتم

گفت من هم نیز خوابش دیده‌ام ** وز روان شیخ این بشنیده‌ام

هر صباحی رو نهادی سوی گور ** ایستادی تا ضحی اندر حضور