استخوانت را بخاید چون شکر ** که نبینی زندگانی را دگر

استخوانت را بخاید چون شکر ** که نبینی زندگانی را دگر 2000

آن مگیر آخر بمانی از علف ** آتش از بی‌هیزمی گردد تلف

هین بمگریز از تصرف کردنم ** وز گرانی بار که جانت منم

تو ستوری هم که نفست غالبست ** حکم غالب را بود ای خودپرست

خر نخواندت اسپ خواندت ذوالجلال ** اسپ تازی را عرب گوید تعال

میر آخر بود حق را مصطفی ** بهر استوران نفس پر جفا 2005

قل تعالوا گفت از جذب کرم ** تا ریاضتتان دهم من رایضم

نفسها را تا مروض کرده‌ام ** زین ستوران بس لگدها خورده‌ام

هر کجا باشد ریاضت‌باره‌ای ** از لگدهااش نباشد چاره‌ای

لاجرم اغلب بلا بر انبیاست ** که ریاضت دادن خامان بلاست

سکسکانید از دمم یرغا روید ** تا یواش و مرکب سلطان شوید 2010

قل تعالوا قل تعالو گفت رب ** ای ستوران رمیده از ادب

گر نیایند ای نبی غمگین مشو ** زان دو بی‌تمکین تو پر از کین مشو

گوش بعضی زین تعالواها کرست ** هر ستوری را صطبلی دیگرست

منهزم گردند بعضی زین ندا ** هست هر اسپی طویله‌ی او جدا

منقبض گردند بعضی زین قصص ** زانک هر مرغی جدا دارد قفص 2015

خود ملایک نیز ناهمتا بدند ** زین سبب بر آسمان صف صف شدند

کودکان گرچه به یک مکتب درند ** در سبق هر یک ز یک بالاترند

مشرقی و مغربی را حسهاست ** منصب دیدار حس چشم‌راست

صد هزاران گوشها گر صف زنند ** جمله محتاجان چشم روشن‌اند

باز صف گوشها را منصبی ** در سماع جان و اخبار و نبی 2020

صد هزاران چشم را آن راه نیست ** هیچ چشمی از سماع آگاه نیست

هم‌چنین هر حس یک یک می‌شمر ** هر یکی معزول از آن کار دگر

پنج حس ظاهر و پنج اندرون ** ده صف‌اند اندر قیام الصافون

هر کسی کو از صف دین سرکشست ** می‌رود سوی صفی کان واپسست