حد من این بود کردم من لیم ** زان سوی حد را نقی کن ای کریم

از حدث شستم خدایا پوست را ** از حوادث تو بشو این دوست را 2220

شخصی به وقت استنجا می‌گفت اللهم ارحنی رائحة الجنه به جای آنک اللهم اجعلنی من التوابین واجعلنی من المتطهرین کی ورد استنجاست و ورد استنجا را به وقت استنشاق می‌گفت عزیزی بشنید و این را طاقت نداشت

آن یکی در وقت استنجا بگفت ** که مرا با بوی جنت دار جفت

گفت شخصی خوب ورد آورده‌ای ** لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای

این دعا چون ورد بینی بود چون ** ورد بینی را تو آوردی به کون

رایحه‌ی جنت ز بینی یافت حر ** رایحه‌ی جنت کم آید از دبر

ای تواضع برده پیش ابلهان ** وی تکبر برده تو پیش شهان 2225

آن تکبر بر خسان خوبست و چست ** هین مرو معکوس عکسش بند تست

از پی سوراخ بینی رست گل ** بو وظیفه‌ی بینی آمد ای عتل

بوی گل بهر مشامست ای دلیر ** جای آن بو نیست این سوراخ زیر

کی ازین جا بوی خلد آید ترا ** بو ز موضع جو اگر باید ترا

هم‌چنین حب الوطن باشد درست ** تو وطن بشناس ای خواجه نخست 2230

گفت آن ماهی زیرک ره کنم ** دل ز رای و مشورتشان بر کنم

نیست وقت مشورت هین راه کن ** چون علی تو آه اندر چاه کن

محرم آن آه کم‌یابست بس ** شب رو و پنهان‌روی کن چون عسس

سوی دریا عزم کن زین آب‌گیر ** بحر جو و ترک این گرداب گیر

سینه را پا ساخت می‌رفت آن حذور ** از مقام با خطر تا بحر نور 2235

هم‌چو آهو کز پی او سگ بود ** می‌دود تا در تنش یک رگ بود

خواب خرگوش و سگ اندر پی خطاست ** خواب خود در چشم ترسنده کجاست

رفت آن ماهی ره دریا گرفت ** راه دور و پهنه‌ی پهنا گرفت

رنجها بسیار دید و عاقبت ** رفت آخر سوی امن و عافیت

خویشتن افکند در دریای ژرف ** که نیابد حد آن را هیچ طرف 2240

پس چو صیادان بیاوردند دام ** نیم‌عاقل را از آن شد تلخ کام

گفت اه من فوت کردم فرصه را ** چون نگشتم همره آن رهنما

ناگهان رفت او ولیکن چونک رفت ** می‌ببایستم شدن در پی بتفت