گفت من عقلم رسول ذوالجلال ** حجةالله‌ام امانم از ضلال

گفت نی خامش رها کن های هو ** نسبت و نام قدیمت را بگو 2310

گفت که نسبت مر از خاکدانش ** نام اصلم کمترین بندگانش

بنده‌زاده‌ی آن خداوند وحید ** زاده از پشت جواری و عبید

نسبت اصلم ز خاک و آب و گل ** آب و گل را داد یزدان جان و دل

مرجع این جسم خاکم هم به خاک ** مرجع تو هم به خاک ای سهمناک

اصل ما و اصل جمله سرکشان ** هست از خاکی و آن را صد نشان 2315

که مدد از خاک می‌گیرد تنت ** از غذایی خاک پیچد گردنت

چون رود جان می‌شود او باز خاک ** اندر آن گور مخوف سهمناک

هم تو و هم ما و هم اشباه تو ** خاک گردند و نماند جاه تو

گفت غیر این نسب نامیت هست ** مر ترا آن نام خود اولیترست

بنده‌ی فرعون و بنده‌ی بندگانش ** که ازو پرورد اول جسم و جانش 2320

بنده‌ی یاغی طاغی ظلوم ** زین وطن بگریخته از فعل شوم

خونی و غداری و حق‌ناشناس ** هم برین اوصاف خود می‌کن قیاس

در غریبی خوار و درویش و خلق ** که ندانستی سپاس ما و حق

گفت حاشا که بود با آن ملیک ** در خداوندی کسی دیگر شریک

واحد اندر ملک او را یار نی ** بندگانش را جز او سالار نی 2325

نیست خلقش را دگر کس مالکی ** شرکتش دعوی کند جز هالکی

نقش او کردست و نقاش من اوست ** غیر اگر دعوی کند او ظلم‌جوست

تو نتوانی ابروی من ساختن ** چون توانی جان من بشناختن

بلک آن غدار و آن طاغی توی ** که کنی با حق دعوی دوی

گر بکشتم من عوانی را به سهو ** نه برای نفس کشتم نه به لهو 2330

من زدم مشتی و ناگاه اوفتاد ** آنک جانش خود نبد جانی بداد

من سگی کشتم تو مرسل‌زادگان ** صدهزاران طفل بی‌جرم و زیان

کشته‌ای و خونشان در گردنت ** تا چه آید بر تو زین خون خوردنت