تو هلا در بندها را سخت بند ** چندگاهی بر سبال خود بخند

تو هلا در بندها را سخت بند ** چندگاهی بر سبال خود بخند 2450

سبلتت را بر کند یک یک قدر ** تا بدانی کالقدر یعمی الحذر

سبلت تو تیزتر یا آن عاد ** که همی لرزید از دمشان بلاد

تو ستیزه‌روتری یا آن ثمود ** که نیامد مثل ایشان در وجود

صد ازینها گر بگویم تو کری ** بشنوی و ناشنوده آوری

توبه کردم از سخن که انگیختم ** بی‌سخن من دارویت آمیختم 2455

که نهم بر ریش خامت تا پزد ** یا بسوزد ریش و ریشه‌ت تا ابد

تا بدانی که خبیرست ای عدو ** می‌دهد هر چیز را درخورد او

کی کژی کردی و کی کردی تو شر ** که ندیدی لایقش در پی اثر

کی فرستادی دمی بر آسمان ** نیکیی کز پی نیامد مثل آن

گر مراقب باشی و بیدار تو ** بینی هر دم پاسخ کردار تو 2460

چون مراقب باشی و گیری رسن ** حاجتت ناید قیامت آمدن

آنک رمزی را بداند او صحیح ** حاجتش ناید که گویندش صریح

این بلا از کودنی آید ترا ** که نکردی فهم نکته و رمزها

از بدی چون دل سیاه و تیره شد ** فهم کن اینجا نشاید خیره شد

ورنه خود تیری شود آن تیرگی ** در رسد در تو جزای خیرگی 2465

ور نیاید تیر از بخشایش است ** نه پی نادیدن آلایش است

هین مراقب باش گر دل بایدت ** کز پی هر فعل چیزی زایدت

ور ازین افزون ترا همت بود ** از مراقب کار بالاتر رود

بیان آنک تن خاکی آدمی هم‌چون آهن نیکو جوهر قابل آینه شدن است تا درو هم در دنیا بهشت و دوزخ و قیامت و غیر آن معاینه بنماید نه بر طریق خیال

پس چو آهن گرچه تیره‌هیکلی ** صیقلی کن صیقلی کن صیقلی

تا دلت آیینه گردد پر صور ** اندرو هر سو ملیحی سیمبر 2470

آهن ار چه تیره و بی‌نور بود ** صیقلی آن تیرگی از وی زدود

صیقلی دید آهن و خوش کرد رو ** تا که صورتها توان دید اندرو

گر تن خاکی غلیظ و تیره است ** صیقلش کن زانک صیقل گیره است

تا درو اشکال غیبی رو دهد ** عکس حوری و ملک در وی جهد